Глас (фонетика)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Во рамките на фонетиката, глас (наречен и фон) значи:
- говорен звук или гест кој се смета за физичка појава без разлика на неговото место во фонологијата на еден јазик
- говорен сегмент со карактеристични физички или восприемни својства
- најосновна единица изнесена по пат на фонетска говорна анализа
За други значења на поимот, погл. Глас (појаснување).
Фонетската симболика се запишува во [квадратни] загради.