Соната

Поимот соната (итал. Sonata, suonata од sonare, suonare- „звучи свири“) се однесува на инструменталните облици, за разлика од кантата (итал. Cantare- „пее“) која се однесува на вокалните облици. Сонатата е најсложен облик од времето на класицизмот и романтизмот. Терминот соната се појавува по 1600 година кога инструменталната музика се оформува како самостојна уметност. Но сепак, целосен расцут доживува во творештвото на Хајдн, Моцарт и на Бетовен. Сонатата има става -брз, бавен, брз, бавен. Разликуваме три основни термини: сонатна форма, сонатен циклус и сонатен став.

Лудвиг ван Бетовен ракописна скица за Алегро), со свој ракопис. Делото е завршено во 1816 година.

	Пијано Соната на Бетовен Бр. 28 во Големо, Оп. 101, Движење I Пијано Соната Бр. 28 во Големо, Оп. 101, Движење II Пијано Соната Бр. 28 во Големо, Оп. 101, Движење III и IV Изведено од Дание Вези. Од Musopen.com.
Проблеми со пуштањето? Помош.

Сонатата како тема во уметноста и во популарната култура

Сонатата се јавува како тема во бројни дела од уметноста и популарната култура, како:

• „Соната“ - песна на српскиот поет Миодраг Павловиќ.^[1]

Наводи

1. Miodrag Pavlović, Izabrane pesme. Beograd: Rad, 1979, стр. 32.