Светлана Христова-Јоциќ

Светлана Христова - Јоциќ (Ресен, 27 февруари 1941 - Скопје, 27 април 2012 ) — македонска поетеса, есеист и писател за деца. Завршила Филозофски факултет во Скопје. Работела како новинар во Радио Скопје. Била секретар и претседател на ДПМ и покренувач и главен и одговорен уредник на ревијата „Стожер“. Член e на македонскиот ПЕН центар и на ДПМ. Добитник е на наградата „Браќа Миладиновци“.^[1]

Светлана Христова - Јоциќ
Светлана Христова - Јоциќ на гробот на Петре М. Андреевски
Роден/а	27 февруари 1941 Ресен
Починат/а	27 април 2012 Скопје
Занимање	поет, есеист и романописец
Партнер	Петре М. Андреевски, Владо Јоциќ
Деца	Сергеј Андреевски

Книжевно творештво

• Калесница (поезија, 1970)
• Скришен ковчег (поезија, 1974)
• Сињо (поезија, 1980)
• Последна битка (повест за деца, 1980)
• Алка за нишалка (позија за деца, 1981)
• Еа (поезија, 1984)
• Хагада (поезија, 1987)
• Зачатие (поезија, 1990)
• Самечка ќелија (поезија, 1993)
• Душница (избор поезија, 1993)
• Гусларот (повест за деца, 1993)
• Стровиште (роман, 1994)
• Силенто (поезија, есперанто, 1995)
• С. Бесмертна (поезија, 1996)
• Голема молитва (поезија, 2000)
• Крста и монистрото (2003)
• На ште срце (поезија, 2012)

Извори

1. Маринела Јовановиќ, Нада Филева: „Мал охридски литературно-научен лексикон“, Охрид 2002