From Wikipedia, the free encyclopedia
Малото ледено доба било период на регионално ладење, особено изразено во северноатлантскиот регион.[2] Тоа не било вистинско ледено доба со глобален обем.[3] Периодот е конвенционално дефиниран дека се протега од 16 до 19 век,[4][5][6] но некои експерти претпочитаат алтернативен временски распон од околу 1300[7] до околу 1850 година.[8][9][10]
Земјината опсерваторија на НАСА забележува три особено студени интервали. Едниот започнал околу 1650 година, другиот околу 1770 година, и последниот во 1850 година, од кои сите биле одделени со интервали на мало затоплување.[6] Третиот извештај за проценка на Меѓувладиниот панел за климатски промени смета дека времето и областите погодени од малото ледено доба сугерираат главно независни регионални климатски промени, наместо глобално синхрони зголемени глацијации. Во тој период имало скромно заладување на северната полутопка.[3]
Предложени се неколку причини: циклично ниско зрачење на сончевото зрачење, зголемена вулканска активност, промени во циркулацијата на океаните, варијации во орбитата на Земјата и осниот наклон, инхерентна варијабилност во глобалната клима и намалување на човечката популација (од масакрите на Џингис-хан, Црната смрт и епидемиите што се појавиле во Америка по контактот со Европа.[11][12]
Третиот извештај за проценка на меѓувладиниот панел за климатски промени од 2001 година ги опишал областите што биле погодени.
Четвртиот извештај за проценка од 2007 година зборува за поновите истражувања и особено внимание посветува на средновековниот топол период.
Не постои консензус за тоа кога започнало малото ледено доба,[13][14] но често се наведуваат низа настани пред познатите климатски минимуми. Во 13 век, мразот почнал да се движи кон југ во Северен Атлантик, како и ледниците во Гренланд. Некои докази укажуваат на проширување на ледниците речиси низ целиот свет. Врз основа на радиојаглеродно датирање на приближно 150 примероци од мртов растителен материјал со недопрени корени, кои биле собрани од под ледените капи на островот Бафинова Земја и Исланд, Милер и сор. (2012)[7] наведуваат дека студените лета и зголемувањето на мразот започнале нагло помеѓу 1275 и 1300 година, проследено со „значително засилување“ од 1430 до 1455 година.[7]
Спротивно на тоа, климатската реконструкција заснована врз должината на ледниците[15][16] не покажува голема варијација од 1600 до 1850 година, туку повлекување.
Затоа, кој било од неколкуте датуми во распон од над 400 години може да укаже на почетокот на малото ледено доба:
Малото ледено доба завршило во втората половина на 19 век или на почетокот на 20 век.[19][20][21]
Шестиот извештај го опишува најстудениот период во последниот милениум.[22]
Балтичкото Море замрзнало двапати, во 1303 и 1306/1307 година, а потоа следеле години на „непогоден студ, бури и дождови и пораст на нивото на Каспиското Море“.[23] Малото ледено доба донело постудени зими во делови од Европа и Северна Америка. Фармите и селата на швајцарските Алпи биле уништени од зафатот на ледниците кон средината на 17 век.[24] Каналите и реките во Велика Британија и Холандија биле толку длабоко замрзнати, што служеле за лизгање на мраз и зимски фестивали.[24] Бидејќи трговијата требало да продолжи во текот на продолжената зима која често се протегала цели 5 месеци, трговците ги опремувале своите чамци со штици и лизгалки, па оттука се родила идејата за чамец на мраз. Првиот саем на мраз на реката Темза бил во 1608 година, а последниот во 1814 година. Промените на мостовите и додавањето на насип на Темза, влијаеле врз текот и длабочината на реката и значително ја намалиле можноста за понатамошно замрзнување.[25][26]
Во 1658 година, шведската војска марширала преку Големиот појас до Данска за да го нападне Копенхаген.
Зимата 1794-1795 била особено сурова: француската инвазиска војска под водство на Пичегру марширала по замрзнатите реки на Холандија, а холандската флота била замрзната во пристаништето Ден Хелдер.
Морскиот мраз кој го опкружува Исланд се проширил со милји во секоја насока и ги затворил пристаништата за превоз. Населението на Исланд се намалило за половина, но тоа можеби е предизвикано од скелетна флуороза по ерупцијата на вулканот Лаки во 1783 година.[27] Исланд, исто така, имал проблем со житните култури, и луѓето ја напуштиле исхраната базирана на житарки.[28]
Откако климата на Гренланд станала постудена околу 1250 година, исхраната на нордиските викиншки населби се сменила. До околу 1300 година, ловот нафоки обезбедувал повеќе од три четвртини од нивната храна. Последниот документ од населбите датира од 1412 година, а во текот на следните децении, преостанатите Европјани постепено се повлекле, што било предизвикано главно од економски фактори како што е зголемената достапност на фарми во скандинавските земји.[29] Гренланд бил во голема мера отсечен поради мразот од 1410 до 1720 година.[30]
Помеѓу 1620 и 1740 година, во басенот Изерон во Централниот Масив на Франција се случила фаза на намалена флувијална активност. Овој пад на флувијалната активност се верува дека е поврзан со повеќедецениската фаза на суши во западниот Медитеран.[31]
Во југозападна Европа, негативната северноатлантска осцилација во комбинација со зголемена суша, предизвикала зголемување на таложењето на седиментот предизвикано од ветерот за време на малото ледено доба.[32]
Во својата книга од 1995 година, климатологот Хуберт Ламб вели дека во многу години „снежните врнежи биле многу пообилни отколку што биле забележани порано или потоа, а снегот лежел на земјата многу месеци, подолго отколку денес“.[33] Во Лисабон, Португалија, снежните бури биле многу почести од денес, а една зима во 17 век се случиле осум снежни бури.[34] Многу лета биле студени и влажни, но со голема варијабилност помеѓу годините. Тоа било особено очигледно за време на „Флуктуацијата на Гринделвалд“ (1560–1630); фазата на брзо ладење била поврзана со понепроменливо време, вклучувајќи зголемена бура, несезонски снежни бури и суши.[35] Во Европа се случил големиот глад од 1315-1317 година, но тоа можеби било пред малото ледено доба.[36] Според Елизабет Јуан и Џанај Нуџент, „Гладот во Франција 1693–94 г., Норвешка 1695–96 година и Шведска 1696–97 година, одзел приближно 10 проценти од населението на секоја земја. Во Естонија и Финска во 1696–97 година, загубите се проценети на една петтина и една третина од националното население“.[37] Лозарството исчезнало од некои северни региони, а бурите предизвикале сериозни поплави и загуба на човечки животи. Некои од поплавите како резултат донеле трајно губење на големи површини земја од данскиот, германскиот и холандскиот брег.[33]
Виолинистот Антонио Страдивари ги произведувал своите инструменти за време на малото ледено доба. Постудената клима можеби предизвикала дрвото што се користело во неговите виолини да биде погусто отколку во потоплите периоди и да придонесе за тонот на неговите инструменти.[38] Според историчарот на науката Џејмс Бурк, периодот инспирирал такви новитети во секојдневниот живот како што се широката употреба на копчиња и отвори за копчиња, како и плетење на долна облека по нарачка за подобро покривање и изолација на телото. Оџаците биле измислени за да ги заменат огновите во центарот на комуналните сали, и да им овозможат на куќите со повеќе простории да имаат одвојување на господарите од слугите.
Малото ледено доба, од антропологот Брајан Фаган од Универзитетот Калифорнија во Санта Барбара, ги опишува неволјите на европските селани од 1300 до 1850 година: глад, хипотермија, немири за леб и подемот на деспотските водачи кои го брутализираат сè повознемирениот селанец. Кон крајот на 17 век, земјоделството драстично опаднало: „Алпските селани живееле од леб направен од мелени лушпи измешани со јачмен и овесно брашно“.[39] Историчарот Волфганг Берингер ги поврзал интензивните епизоди на лов на вештерки во Европа со земјоделските неуспеси за време на малото ледено доба.[40]
_Skating_on_Duddingston_Loch.jpg)
_-_Google_Art_Project.jpg)
Сите познати зимски пејзажни слики на Питер Бројгел Постариот, како што се „Ловци во снег“ и „Масакрот на невините“, се смета дека се насликани околу 1565 година. Неговиот син Питер Бројгел Помладиот (1564–1638) исто така насликал многу снежни пејзажи, но според Бароуз, тој „ги копирал дизајните на неговиот татко. Дериватната природа на толку голем дел од ова дело го отежнува да се извлечат дефинитивни заклучоци за влијанието на зимите помеѓу 1570 и 1600 година...“.[41] Дополнително, Брејгел го насликал Ловци во снег во Антверпен, па планините на сликата веројатно значат дека се базирани на цртежи или спомени од преминувањето на Алпите за време на неговото патување во Рим во 1551-1552 година. Тоа е една од 5-те познати преживеани слики, веројатно од серијата од 6 или 12, познати како „Дванаесет месеци“, што на Брејгел му било нарачано да ги наслика за богат патрон во Антверпен, Николаес Јонгхелинк (Ловци во снег се за јануари): ниту еден од останатите четири што преживеале не покажува пејзаж покриен со снег, а и Жетвата за сено (јули) и Жетварите (август) ги прикажуваат топлите летни денови. Дури и Враќање на стадото (се смета дека е сликата за ноември), а Мрачниот ден (познато дека е за февруари) прикажуваат пејзажи без снег.[26]
Бароуз вели дека снежните теми се враќаат на холандското сликарство од златното доба со делата на Хендрик Аверкамп од 1609 година наваму. Постои пауза помеѓу 1627 и 1640 година, што е пред главниот период на таквите теми од 1640-тите до 1660-тите. Тоа добро се поврзува со климатските записи за подоцнежниот период. Во подоцнежниот период помеѓу 1780-тите и 1810-тите години, снежните теми повторно станале популарни.[41] Нојбергер анализирал 12.000 слики, чувани во американските и европските музеи и датирани помеѓу 1400 и 1967 година, барајќи во нив заматеност и темнина.[42] Неговата публикација од 1970 година покажува зголемување на таквите прикази што одговара на малото ледено доба,[42] кое го достигнува врвот помеѓу 1600 и 1649 година.[43]
.jpg)
Сликите и современите записи во Шкотска покажуваат дека карлинг, лизгање на мраз и едрење на мраз биле популарни зимски спортови на отворено.[44] Езерото за карлинг на отворено, изградено во Гурок во 1860-тите, останало во употреба речиси еден век, но зголемената употреба на внатрешни објекти, проблемите со вандализам и поблагите зими довеле до тоа езерцето да биде напуштено во 1963 година.[45]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
