Л’ки (село)

Л’ки (бугарски: Лъки) — село во Неврокопско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Хаџидимово на Благоевградската област, југозападна Бугарија.

Оваа статија се однесува на селото во Бугарија. За градот со истото име, погл. Л’ки.

Л’ки
Л’ки
Местоположба во областа Л’ки Местоположба на Л’ки во Општина Хаџидимово и Благоевградската област
Координати: 41°28′N 23°43′E
Земја	Бугарија
Област	Благоевградска област
Општина	Хаџидимово
Површина
• Вкупна	18,527 км2 (7,153 ми2)
Надм. вис.	&10000000000000829000000829 м
Население (2024)
• Вкупно	58[1].
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)
Пошт. бр.	2928

Историја

Отоманско Царство

Во текот на XIX век, селото било во составот на Неврокопската каза на Отоманското Царство. Гробишната црква „Свети Архангел Михаил“ била изградена во 16 - 17 век, а „Успение на Пресвета Богородица“ - во 1844 година, а до неа било отворено и училиште. Двата храма се прогласени за споменици на културата на Бугарија.^[2]

Во 1848 година, рускиот славист Виктор Григорович во „Опис за патувањата во Европска Турција“ напишал дека жителите на Л’ки биле Турци и христијани.^[3]Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Лика (Lika) имало 81 домакинства со 40 муслимани и 230 Македонци.^{[4] [5]}Според Стефан Верковиќ, на крајот на 19 век, Л’ки имало 63 македонски и 18 турски куќи.^[6]

Бугарија

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.

Географија

Селото Л’ки се наоѓа в планинска област.

	Број на население
Вкупно	52
Бугари	52
Турци
Роми	-
Останати	-
Не се определиле	-
Без одговор	-

Наводи

1. www.grao.bg
2. Енциклопедия „Пирински край“, том I. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1995. стр. 520. ISBN 954-90006-1-3.
3. [Очеркъ путешествія по Европейской Турціи (съ картою окресностей охридскаго и преспанскаго озеръ) Виктора Григоровича (PDF) (Изданіе второе. изд.). Москва: Типографія М. Н. Лаврова и Ко. 1877. стр. 123.
4. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
5. Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995.
6. Стоян Райчевски – „Българите Мохамедани“. София 2004, стр. 111 – 124. ISBN 954-9308-51-0