Крсто Захариев

Предлошка:Личност

Стојков, Петар (1899). Крсто Зарев Војвода (PDF). Софија: Печатница П. Калѫчевъ.

Крсто Захариев е роден во 1860 година во серското село Ореовец, Егејска Македонија, тогаш во Отоманската империја, денес Мармарас, Грција. Станува ајдутин и е помошник војвода на Стојо Костов. Се населува се во Дупница.^[1]

Војводите Иванчо Атанасов, Крсто Захариев, Кочо Муструка со Никола Малешевски, Ѓорги Христов, Михал Христов и непознато лице, во Дупница.

Во 1895 година заедно со Стојо Костов зема учество во Четничката акција на Македонскиот комитет. После опожаруването на Доспат, заедно со војводата и уште 15 ајдуци се одделуваат од четата и тргнуваат за Серско, тогаш со доминантно македонско население, за да киднапираат богат турски земјопоседник од Алистрат. При нападот на чифлиот во август војводата Дедо Стојо загинува и четата се растура. Помошник-војводата Захариев се враќа, повторно го напаѓа чифликот, го сече телото на војводата на мали парчиња и ги расфрла низ поле, за да не се разбере за смртта на стариот војвода, закана за Турците во регионот. .

Во 1897 година во Дупница, по повод грчко-турската војна, Врховниот комитет под раководство на Крсто Захариев, составено од триесетина четници, меѓу кои и Јане Сандански, потоа истакнат македонски војвода, борец против турскиот окупатор како и против бугарската и грчката пропаганда. Одредот оружјето го набавил од Бугарија. Најсериозниот судир на четата со турските трупи е над македонското село Пирин, во областа на  Дебел Рид. По еднодневна битка со околу 150 турски војници, четата бега без ниту еден убиен или ранет четник. Следувала втора битка, во која загинале околу 250 војници, повторно без загуби на четата. Во близина на селото Лопово, одредот повторно бил изненаден од војник и во битката загинал еден комита, а Јане Сандански бил ранет во раката.

Во мај 1897 година, по наредба на Гоце Делчев, Захариев формира агитациски одред во Бугарија и се оди во Македонија.Одредот се состоел од 25-30 луѓе. Почнува од Дупница во правец на долината на Струма. Одредот не ги оправдал очекувањата и се врати во Бугарија.

Убиен е на 27 август 1899 година на патот кон Бугарија во битка со турски аскер во Мелник, во близина на влашките колиби кај Лопово. Неговиот брат Иван Захариев и Стојан Ангелов од Решково починаа заедно со него. Според современиците, тие биле предадени од активисти на ВМРО - Михаил Капатовалијата и наставникот Коста Калимантсалијата ( вметнат бугатски елемент во ВМРО - бугарски платеници). Првиот учествуваше во потерата, а на Питер Манџуков му ја припишува улогата на извршител. На подол начин, типичен за тогашното бугарско делување кон ВМРО и општо кон Македонија.

1. Куманов, Милен. „Македония. Кратък исторически справочник“, София, 1993, стр. 102.