Иваново (Русенско)

Иваново (бугарски: Иваново) — село во Североисточна Бугарија, административен центар на Општина Иваново во Русенската Област. Има население од околу 825 жители (2022).^[1]

Оваа статија се однесува на селото во Бугарија. За други значења, погл. Иваново.

Иваново Иваново
село
Црквата „Свети Георги“ во Иваново
Иваново Местоположба на Иваново во Бугарија
Координати: 43.686522° СГШ; 25.954611° ИГД / 43.686522; 25.954611
Земја	Бугарија
Област	Русе
Општина	Иваново
Управа
• Градоначалник	Георги Миланов (ГЕРБ)
Површина
• Вкупна	22,43 км2 (8,66 ми2)
Надм. вис.	&1000000000000004500000045 м
Население (2022)
• Вкупно	825
• Густина	37/км2 (95/ми2)
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)
поштенски код	7088
Повик. бр.	[phone]
Мреж. место	ivanovo.bg

Географија и местоположба

Иваново се наоѓа во североисточниот дел на Дунавската Рамнина во близина на реката Русенски Лом. Селото се наоѓа на 20 километри јужно од регионалниот центар Русе и на 304 километри од главниот град Софија.

Историја

Иваново е стара бугарска населба, која најверојатно настанала во времето на цар Иван Асен II (1218 — 1241), во близина на развиениот средновековен град Червен (денес село Червен). Во оваа епоха, градот бил важен административен и религиозно-духовен центар во бугарската држава.

Се претпоставува дека Иваново го носи името на бугарскиот цар Иван Александар (1331 — 1371), ктитор на Ивановскиот карпест манастир во близина на селото. Историјата на селото е тесно поврзана со големиот манастирски карпест комплекс познат како Ивановски манастир „Свети Архангел Михаил“. Манастирскиот комплекс работел помеѓу XII и XV век. Комплексот сведочи за процутот на големата монашка колонија што постоела на периферијата на славниот Червен и за високата духовна култура на Средновековна Бугарија.

За време на османлискиот период, населбата се среќава со името Јован во турски документ од 1430 година, со истото име запишано и во документи од 1689 и 1734 година. Населението на Иваново одржувало будна национална самосвест. Првото училиште тука било отворено во 1860 година.

За време на Руско-турската војна (1877 — 1878) во близина на селото се воделе крвави борби. Денеска во селското земјиште е подигнат споменик-тумба во спомен на загинатите во војната, како и споменик на кнезот Сергеј Александрович — Романов.

Селото се преселило на сегашното место постепено по поставувањето на железничката линија Русе — Горна Орјаховица во 1900 година. Старото село се наоѓало на 3 километри источно од сегашното, во близина на карпестите манастири. Во 1943 година, населеното место во близина на станицата било признаено како стационарна населба, која во 1961 година била прогласена за село.^[2]

Поврзано

• Ивановски карпести цркви — oбјект на светското и културно наследство на УНЕСКО

Наводи

1. Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.06.2022 г.
2. Енциклопедия на България, изд. БАН, том III, 1982 г.

Надворешни врски

• Мрежно место на Општина Иваново