Викуња
From Wikipedia, the free encyclopedia
Викуња (шпан. vicuña, науч. Vicugna vicugna) — еден од двата претставника на семејството камили (Camelidae) во Јужна Америка (заедно со гванакото) што живее во високите предели на Андите. Таа е сродник на ламата и дели заеднички предок со алпаката. Обете се одгледуваат претежно за волната. Викуњата дава само мало количество волна, но истата е крајно фина и многу скапа бидејќи животното се стриже на секои 3 години и мора да се фати во дивина. Кога ќе се сплете, волната е многу мека и топла. Инките високо го ценеле ова животно поради предивото, од кое се правела облека која по закон смееле да ја носат само членовите на кралското семејство.
| Викуња | |
|---|---|
 | |
| Научна класификација | |
| Царство: | Животни |
| Колено: | Хордати |
| Класа: | Цицачи |
| Ред: | Парнокопитни |
| Семејство: | Камили |
| Род: | Викуњи |
| Вид: | Викуња |
| Научен назив | |
| Vicugna vicugna (Molina, 1782) | |
Во поново време дошло до драстично намалување на нивната бројност, и оваа состојба траела сè додека викуњата не била прогласена за загрозен вид (1974), кога опстојувале само 6.000 единки. Благодарение на заштитата, денес ги има околу 350.000,[1] и не се сметаат за загрозени, но и понатаму се под заштита за да се спречи нивното бесправно ловење, губиток на живеалиштето и други закани.
Викуњата е национално животно на Перу и стои на државниот грб како претставник на животинското царство.
Опис
Викуњата се смета за понежна и помиловидна од гванакото, а воедно е и помала од него. Главна морфолошка разлика кај викуњата се подобро развиените корења на секачите.[2] Крзното на грбот ѝ е долго, со жолтеникаво-кафеава боја, додека влакната околу вратот и на градите се бели и прилично долги. Има малку покуса глава од гванакото, а ушите ѝ се малку подолги. Долга е од 1,45 до 1,60 м, а висока е (кај рамениците) 75 до 85 см. Тежината се движи од 35 до 65 кг.
Со цел да се спречи нивното ловење, секоја година викуњите се втеруваат во трла и се стрижат сите единки со крзно подолго од 2,5 см.
Ареал
Викуњата живее исклучиво во Јужна Америка, и тоа претежно во средишниот дел на Андите. Нивно природно живеалиште е Перу, северозападна Аргентина, Боливија и северот на Чиле. Помал број на доведени единки се среќаваат и во среден Еквадор.[1] Најголем број на викуњи има во Перу.
Живеалиште
Ова животно живее во високи предели, на надморска височина од 3.200 до 4.800 метри.[1] Денот го проведуваат на тревестите рамни рамни предели на Андите, но ноќеваат на падините. Во овие краишта виреат само жилавите и слабо храниливи натуткани треви и виукот (Festuca). Сончевите зраци минуваат низ тенката атмосфера, што значи дека денските часови се релативно топли, но ноќите се секогаш студени, неретко до зармзнување. Викуњата е прилагодена на овие температури со дебелото меко крзно во кое задржува топол воздух и така ги поднесува и најстудените температури.
Поведение
Поведението на викуњата е слично на она на гванакото. Таа е мошне плашлива и со високоразвиен слух, па затоа лесно се вознемирува кога некој им приоѓа. Исто како гванакото, често лижат варовни камења и карпи богати со сол, а познато е и дека пијат солена вода. Се хранат претежно со треви.
Живеат во потесни семејства сочинети од мажјак, 5 до 15 женки и нивните младенчиња. Секоја група има своја територија со површина од околу 18 км², чија големина се менува во зависност од расположливоста на хранливите треви.
Парната сезона трае од март до април, а бременоста трае околу 11 месеци. Женката раѓа по едно младо, што потоа го дои 10 месеци. Младенчето се осамостојува на возраст од 12 до 18 месеци. Младите мажјаци и младите женки се групираат во полови друштвени групи. Ова спречува меѓусебна конкуренција и блискосродствено размножување, што може да предизвика стеснување на генетскиот фонд кај загрозените видови (забележано кај гепардите).
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.