Алтруизам (латински: alter —„ друг“) е несебична грижа за благосостојба на другите. Терминот го означува животниот став кој вклучува несебичност, наклоност, љубов кон другиот и спремност да му се помогне, по цена на лична штета и жртва, без никаков надомест или надворешна награда[1]. Тоа е она однесување кое обично се опишува како „несебично“ затоа што интересите на другите се ставени над сопствените интереси. Алтруистичните постапки се свесни и содржат намера да му се помогне на некого и бараат одредено жртвување и одрекување. Според тоа, според оваа одредување, алтруистичкото однесување би било еден одреден вид на просоцијално (за општество) однесување.
Поимот го сочинил Огист Конт околу 1830 година. Спротивниот поим е егоизам.
Comte, Auguste, Catechisme positiviste (1852) or Catechism of Positivism, tr. R. Congreve, (London: Kegan Paul, 1891)
Knox, T. (1999). „The volunteer's folly and socio-economic man: some thoughts on altruism, rationality, and community“. Journal of Socio-Economics. 28 (4): 475–967. doi:10.1016/S1053-5357(99)00045-1.
Kropotkin, Peter, Mutual Aid: A Factor of Evolution (1902)
Oord, Thomas (2004). Science of Love. Philadelphia: Templeton Foundation Press. ISBN978-1-932031-70-6.
Nietzsche, Friedrich, Beyond Good and Evil
Pierre-Joseph Proudhon, The Philosophy of Poverty (1847)
Lysander Spooner, Natural Law
Matt Ridley, The Origins of Virtue
Oliner, Samuel P. and Pearl M. Towards a Caring Society: Ideas into Action. West Port, CT: Praeger, 1995.
Axelrod, Robert (1984). The Evolution of Cooperation. New York: Basic Books. ISBN0-465-02121-2.
Dawkins, Richard (1989). The Selfish Gene. Oxford Oxfordshire: Oxford University Press. ISBN0-19-286092-5.
Wright, Robert (1995). The Moral Animal. New York: Vintage Books. ISBN0-679-76399-6.