род растенија From Wikipedia, the free encyclopedia
Млечката (научно: Euphorbia) ― голем и разновиден род на скриеносеменици од семејствотомлечки (Euphorbiaceae). Некои млечки се комерцијално широко достапни, како што се божиќните ѕвезди. Некои најчесто се одгледуваат како украсни растенија, или се собираат и се високо ценети поради естетскиот изглед на нивните уникатни цветни структури, како што е растението Euphorbia milii. Млечките од пустините на Јужна Африка и Мадагаскар еволуирале физички особености и облици слични на кактусите од Северна и Јужна Америка, така што тие (заедно со разни други видови растенија) честопати погрешно се нарекувани кактуси.[2] Некои се користени како украсни растенија во уредувањето на површината, поради убавите или впечатливи блици и отпороност на суша и топлина.[3][4]
Еуфорбиите може да бидат во облик на мали годишни растенија до големи и долговечни дрвја.[4] Родот има над[3] или околу 2.000 членови,[5] што го прави еден од најголемите родови на цветни растенија.[6][7] Исто така, има еден од најголемите опсези на бројот на хромозоми, заедно со Rumex и Senecio.[6]Euphorbia antiquorum е типски вид во родот млечки.[8] За прв пат биле опишани од Карл Линеј во 1753 година во Species Plantarum.
Растенијата имаат заеднички особености, како отровен, млечен, бел сок кој личи на латекс и необични и уникатни цветни структури.[3] Родот може да се опише според својствата на генските секвенци на неговите членови или според обликот и обликот (морфологија) на неговите соцветија или цветови. Кога се гледа како целина, соцветието изгледа како еден цвет (псеуданциум).[3] Има уникатен вид псеуданциум, наречен цијатиум, каде што секое цвеќе во соцветието е смалено на најголиот суштински дел потребен за полово размножување.[3] Поединечните цвеќиња се или машки или женски, при што машките цвеќиња се сведени само на прашник, а женките на толчник.[3] Овие цвеќиња немаат чашкини ливчиња или други делови што се типични за цвеќиња во други видови растенија.[3] Структурите што го поддржуваат соцветието и другите структури под нив еволуирале за да ги привлечат опрашувачите со нектар или со облици и бои што е особено и кај други цвеќиња. Тоа е единствениот род на растенија што ги има сите три вида фотосинтеза, CAM, C3 и C4.[3]
Растенијата се едногодишни, двегодишни или повеќегодишни тревести, дрвенести грмушки или дрвја со отровен млечен латекс. Корените се фини или дебели и месести или тубуларни. Многу видови се повеќе или помалку месести, трнливи или голи. Главното стебло, а најчесто и страничните на месестите видови се дебели и 15-19 см високи. Листопадните листовите може да бидат наспрамни, наизменични или спирално поставени. Кај месестите видови, листовите се претежно мали и краткотрајни. Стипулите се претежно мали, делумно трансформирани во боцки или жлезди, или недостасуваат.
Carter, S. (2002). „Euphorbia“. Во Eggli, U. (уред.). Dicotyledons. Illustrated Handbook of Succulent Plants. 5. Springer. стр.102. ISBN978-3-540-41966-2.
Buddensiek, Volker (2005). Succulent Euphorbia plus (CD-ROM). Volker Buddensiek Verlag. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
Carter, Susan (1982). New Succulent Spiny Euphorbias from East Africa. Hooker's Icones plantarum. Кралски ботанички градини (Кју). ISBN9781878762726. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
Carter S, Eggli U (1997). The CITES Checklist of Succulent Euphorbia Taxa (Euphorbiaceae). Germany: German Federal Agency for Nature Conservation. ISBN9783896246097.
Carter S, Smith AL (1988). „Euphorbiaceae“. Flora of Tropical East Africa. Кралски ботанички градини (Кју).