From Wikipedia, the free encyclopedia
Интернет-банкарство (англиски: Internet banking) означува пристап до банкарските услуги преку интернет, при што секој клиент добива сопствено корисничко име (user ID) и лозинка (password), кои треба да му обезбедат приватност во користењето на услугите, како и заштита од можни злоупотреби од страна на други лица. Интернет-банкарството претставува банкарство кое се одвива од дома со посредство на интернет-мрежата. За извршување на банкарските трансакции не е потребен специјален софтвер, туку тоа може да се врши од секој компјутер и од секое место каде што има пристап до интернет. Притоа, податоците за трансакцијата не се складираат на тврдиот диск на компјутерот, со што е остварен одреден степен на заштита. Банките се тие кои се грижат за заштита на податоците, односно за одржување на сопствениот хардвер и софтвер.
| Дел од серијата за |
| Електронска трговија |
| Мрежни добра и услуги |
|---|
| Retail services |
|
Банкарство |
| Marketplace services |
|
Trading communities |
| Мобилна трговија |
|
Плаќање ·Ticketing |
| E-procurement |
| Purchase-to-pay |
Во Македонија, банките нудат бројни услуги преку интернет, наменети за населението и за претпријатијата, како што се: увид во состојбата на сметките, увид во дневните промени на сметките, добивање извод од сметките, префрлање пари од една на друга сметка, плаќање кон други лица итн. Притоа, овие услуги вообичаено се бесплатни за населението, додека претпријатијата плаќаат одреден месечен надомест. Во продолжение, некои банки овозможуваат преку интернет да се поднесуваат барања за потрошувачки кредити, а речиси сите банки, на своите мрежни места имаат калкулатори преку кои потрошувачите може да прават пресметки на трошоците на кредитите. Се разбира, преку мрежните места, банките нудат бројни информации за видовите и цените на своите услуги. Во развиените земји, покрај банките, интернет-банкарство нудат и други, небанкарски оператори. На пример, во САД постојат два големи даватели на вакви услуги: Intuit и CheckFree.
Во поново време, повеќе македонски банки им понудија на потрошувачите можност за плаќање на сметките по електронски пат. Притоа, претпријатијата од областа на снабдувањето со вода, електрична енергија или греење склучуваат договори со банките, со кој нивните клиенти добиваат можност да ги плаќаат сметките на брз и едноставен начин, од своите компјутери. Имено, на своето мрежно место банката поставува електронски образец на сметките за струја, вода или греење, нејзините клиенти го пополнуваат соодветниот формулар и ја овластуваат банката да ја плати сметката, а таа го извршува плаќањето. Електронското плаќање на сметките им нуди големи погодности, како на потрошувачите на банката, така и на комуналните претпријатија. Корисниците на оваа услуга можат да ги плаќаат сметките од својот дом, така што не трошат време и не прават други трошоци за одење во банка или во пошта. Од друга страна, оваа услуга ги намалува трошоците на комуналните претпријатија, зашто ја отстранува потребата од печатење и испорака на сметките. Најпосле, самите банки остваруваат придобивки од оваа услуга, бидејќи на овој начин тие ги зацврстуваат односите со своите клиенти, а освен тоа, наплатуваат и одредена провизија за услугата.
Почетокот на интернет-банкарството датира во 1995 година, кога американската банка „Велс Фарго“ (Wells Fargo) ја изработила првата програма за банкарско работење преку интернет.[1] Истата година била основана и првата специјализирана интернет-банка во светот „Security First Network Bank“, со седиште во Атланта, САД, а подоцна биле основани и други интернет-банки, како: „Compubank“, „Wingspanbank“ и други.
Денес, секоја банка поседува свое мрежно место преку која, ако ништо друго, тогаш барем нуди информации за себе и за активностите што ги извршува. Всушност, примената на интернетот во банкарството е толку раширена што интернет-банкарството се поистоветува со електронското банкарство, иако тоа е само дел од него. Овие банки нудат сеопфатни финансиски услуги (платен промет, депозитни услуги, потрошувачки и станбени кредити итн.) и, во тој поглед, тие им конкурираат на традиционалните банки. Сепак, треба да се забележи дека предвидувањата дека интернетот ќе доведе до изумирање на банките не се остварија, зашто бројот на интернет-банките сè уште е многу мал и тие имаат незначителна улога во финансиското посредување.
Интернет-банкарството во Македонија полека зема замав, иако сè уште не е многу распространето. На пример, во декември 2010 година, од вкупно 3,4 милиони сметки, колку што биле отворени, само 220.000, т.е. 6,5% биле достапни преку компјутер, а од нив само 38 400 сметки им овозможувале на корисниците увид во состојбата и плаќање преку компјутер. Исто така, од вкупниот број поднесени налози за плаќање, само 24% биле преку компјутер, додека 76% биле книжни налози. Според тоа, плаќањата најчесто се вршат преку пополнување и доставување книжни налози, со лично одење во банката и тоа ја отсликува ниската примена на интернет-банкарството, дури и во областа на платниот промет.[2]
Притоа, може да се наведат повеќе причини за бавниот развој на интернет-банкарството:[3]
Всушност, времето покажа дека информациската технологија не доведе до заобиколување на банките, бидејќи интернет-банкарството сè уште подразбира одредена улога на традиционалните банки. Тоа особено се однесува на банкарството на мало. Според некои процени, во Европа, дури 80% од сите малопродажни банкарски услуги се продаваат преку филијалите и експозитурите на банките.[4]
Основни одлики на интернет-банкарството се:[5]
За банките, интернет-банкарството нуди поголем број предности:
Исто така, интернет-банкарството нуди повеќе предности за клиентите:
Од друга страна, основни недостатоци на интернет-банкарството се:
Безбедноста е критичен момент за развојот на е-трговијата и во е-банкарството. Поради тоа, развиени се повеќе методи и протоколи.
SET (Secure Electronics Transaction) е технички стандард со којшто се заштитува наплатата со кредитни картички на интернет. Овој стандард вклучува дигитални сертификати со коишто се утврдува кој е вистинскиот носител на кредитната картичка што ја врши нарачката. Од една страна, SET стандардот го идентификува купувачот, но од друга страна тој обезбедува идентификација и за продавачот кој нуди стока и услуги преку интернет. Ова се остварува со помош на дигиталните сертификати, пред да се издаде информацијата за кредитната картичка. Со тоа се спречува продавачите да не ги злоупотребуваат информациите на купувачите. Дополнително, сите SET трансакции се криптирани.
Тоа е постапка при која се врши трансформација на оригиналните податоци кои се испраќаат преку интернет, во форма која не е читлива за сите корисници, освен за одреден корисник.
Декрипција е инверзна трансформација, каде шифрираната порака се трансформира во читлива порака, со користење на одредени механизми/алгоритми на декрипција. Кај симетричниот алгоритам на криптирање се користат симетрични клучеви за шифрирање и дешифрирање на пораката. Тајноста, во овој случај, се заснова на тајноста на самиот клуч. Меѓутоа, проблем е дистрибуцијата на клучот.
Кај асиметричниот алгоритам на криптирање постојат два клучеви: приватен и јавен. Јавниот клуч се испраќа по мрежата. Корисникот го добива овој клуч и ја криптира пораката. Криптираната порака се испраќа на другиот корисник, кој ја декриптира со помош на тајниот клуч.
Целта на дигиталниот потпис е да ја потврди автентичноста на содржината на пораката (односно, да докаже дека пораката не е променета на патот од испраќачот до примачот), како и да го гарантира идентитетот на испраќачот.
Испраќачот со примена на одредени криптографски методи, од својата порака која има произволна содржина, создава запис со фиксна должина, кој одговара на содржината на таа порака. Потоа, овој запис испраќачот го криптира со својот таен клуч и така го формира дигиталниот потпис, кој се испраќа заедно со пораката. Примателот ја дешифрира пораката со добиениот јавен клуч и така може да открие каква било неправилност во пораката (односно, ако некој ја променил содржината на пораката).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
