Гистав Курбе

Гистав Курбе (франц. Gustave Courbet; Орнан, 10. јуни 1819 — Тур де Пеј, 31. декември 1877) бил најголем претставник на реализмот во сликарството и дал печат на сите. Тој рекол: „Јас не сликам ангели, затоа што не ги гледам“, со што го негира замислувањето и интуицијата, тој веќе го користи оноа што го гледа, и онака како што гледа. По него потреба во реализмот е да укаже на социјалните неправди кои трат сељаци и работници, а не да прикажува историско сликарство кое било на прво место во хијарархијата на Академијата. Работи на големо монументално платно на кои се анонимни селани и работници, луѓето од дното кои никогаш до тогаш не биле во центар на внимание. Тој е сликар на својата епоха, само во оноа време каде што живее. до тој момент уметниците ја сликаат природата, но рееалистите , непротив, сликаат траумитични и банални ситуации. Го оптужуваат дека воведува грда ететика. Сликите на Гистав Курбе се во потполна спротивност во однос на владаечките стандардни сликарства. Тогаш првпат се раздвојуваат ставовите на Академијата и оние незвацичните. во 1885 година требало Париз да стане центар на светската изложба. Гистав Курбе донел 40 слики на комисијата и тие сите ги одбиле. После тоа покрај изложбата направил мал павиљон и внатре ги изложил сите тие дела. На сите негови мали слики, Курбе е присутен. едно од најпознатите дела на Гистав Курбе е каменот на туцачите, кое е за жал уништено. идеолошки е напровокативно. старецот и момчето подготвуваат камен за на пат, штона нас ни говори на полпожувањето на друштвените слоевии нивната безизлезна ситуација.

„Автопортрет (човек со кожен ремен)“, ок. 1845–1877