Бунт на групата Вагнер
From Wikipedia, the free encyclopedia
Побуната на паравоената група „Вагнер“ — побуна која се случила на 23 јуни 2023 година, кога започнала големо востание против Владата на Русија. Тоа го означило кулминацијата на судирот на групата Вагнер-Министерството за одбрана, кој започнал околу шест месеци порано. Рускиот олигарх Евгениј Пригожин, кој ги водел активностите на групата Вагнер во Украина, поднел оставка од својата функција откако постигнал договор еден ден подоцна.
Бунт на групата „Вагнер“ | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Дел од Судир на групата Вагнер со Руското Министерство за одбрана за време на Руската инвазија на Украина | |||||||
Карта на напредокот на Вагнер групата во Ростов на Дон и кон Москва по излегувањето од Украина окупирана од Русија |
|||||||
|
|||||||
Завојувани страни | |||||||
Група Вагнер | Русија
|
||||||
Команданти и водачи | |||||||
Евгениј Пригожин |
|
||||||
Сила | |||||||
8,000–25,000[note 1] | непознато | ||||||
Жртви и загуби | |||||||
2 мртви [note 2] неколку повредени[3] Уништени 5 возила[note 3] | 13–29 убиени[5][6] 1–6 хеликоптери[note 4] 1 Il-22M соборен авион на командно-централното воздухопловство 2 заробени возила[note 5] |
Среде руската инвазија на Украина, [7] Пригожин започнал јавно да ја изразува својата огорченост кон министерот за одбрана Сергеј Шојгу и началникот на Генералштабот Валериј Герасимов; тој често ги обвинувал и двајцата за воената несоодветност на Русија, особено за време на битката кај Бахмут предводена од Вагнер, и ги обвинувал дека им ги предале „руските територии“ на Украинците.[8] Тој го прикажал бунтот на Вагнер групата како негов одговор на наводниот напад на руските вооружени сили и убивање на стотици негови платеници од Вагнер, што руската влада го негирала тоа. Карактеризирајќи го како „марш на правдата“ против рускиот воен естаблишмент, тој побарал Шојгу и Герасимов да бидат отстранети од нивните позиции, [9] и на крајот изјавил дека оправдувањето на Русија за нападот на Украина е лага.[10] Во раните утрински часови на 24 јуни, претседателот на Русија Владимир Путин се појавил во телевизиско обраќање за да ги осуди активностите на Вагнер групата како предавство пред да вети дека ќе го задуши нивното востание.[11]
Платениците на Вагнер најпрво го зазеле Ростов на Дон, каде што се наоѓало седиштето на Јужниот воен округ, додека нивна оклопна колона напредувала низ Воронежската област и кон Москва. Вооружени со мобилни противвоздушни системи, тие ги одбиле воздушните напади на руската војска, кои на крајот не успеале да го одвратат напредокот на колоната Вагнер. Копнената одбрана била концентрирана на пристапот кон Москва, но пред да стигне групата Вагнер, претседателот на Белорусија Александар Лукашенко посредувал за спогодба со Пригожин, кој подоцна се согласил да го запре бунтот. Во доцните вечерни часови на 24 јуни, трупите на Вагнер се откажале од нивниот марш кон Москва и оние што останале во Ростов на Дон почнале да се повлекуваат.
Во согласност со договорот на Лукашенко, руската Федерална служба за безбедност, која покренала случај за гонење на Вагнеровата група за вооружен бунт против руската држава според член 279 од Кривичниот законик, ги отфрлила сите обвиненија против Пригожин и неговите борци од Вагнер на 27 јуни. До крајот на непријателствата, најмалку тринаесет руски војници биле убиени, а неколку платеници на Вагнер биле повредени; Пригожин изјавил дека двајца дезертери од руската војска биле убиени и на страната на групата Вагнер.[3] На 23 август 2023 година, точно два месеци по бунтот на групата Вагнер, Пригожин загинал во авионска несреќа заедно со други високи функционери на Вагнер. [12]