Бубрежна срцевина
From Wikipedia, the free encyclopedia
Бубрежната медула е најкримениот дел на бубрезите . Бубрежната медула е поделена на голем број делови, познати како бубрежни пирамиди. Крвта влегува во бубрезите преку бубрежната артерија, која потоа се раздвојува за да се формираат меѓубобарните артерии . Интербобарните артерии секоја од своја страна се разгранува во лачни артерии, кои гранки формираат меѓуслојни артерии, а тие конечно стигнуваат до гломерулите . На гломерулот крвта достигнува висок градиент на притисок и голема површина за размена, што го присилува серумскиот дел од крвта надвор од садот и во бубрежните тубули. Текот продолжува низ бубрежните тубули, вклучувајќи ја и проксималната тубула, Хенлеовото стеснување, преку дисталната тубула и конечно го напушта бубрегот со помош на каналот за собирање, што доведува до бубрежната карлица, проширениот дел од уретерот .
Renal medulla | |
---|---|
![]()
| |
Податоци | |
Систем | Urinary system |
Назнаки | |
Латински | Medulla renalis |
TA | A08.1.01.020 |
FMA | FMA:74268 |
Бубрежната медула (латински renes medulla = среден бубрег) ги содржи структурите на нефроните одговорни за одржување на балансот на сол и вода во крвта. Овие структури вклучуваат vasa rectae (и spuria и vera), venulae rectae, медуларен капиларен плексус, јамка на Хенле и тубула за собирање.[1] Бубрежната медула е хипертонична на филтратот во нефронот и помага при реапсорпција на вода.
Крвта се филтрира во гломерулот со големина на сол. Јони како што се натриум, хлорид, калиум и калциум лесно се филтрираат, како што е и гликозата. Белковините не се пренесуваат преку гломеруларниот филтер заради нивната голема големина и не се појавуваат во филтратот или урината, освен ако некој процес на заболување влијае на гломеруларната капсула или проксималните и дисталните тубули на нефронот.
Иако бубрежната медула прима само мал процент од бубрежниот проток на крв, екстракцијата на кислород е многу голема, предизвикувајќи ниска затегнатост на кислородот и уште поважно, критична чувствителност на хипотензија, хипоксија и проток на крв.[2] Бубрежната медула извлекува кислород во сооднос од ~ 80% што го прави исклучително чувствителен на мали промени во бубрежниот проток на крв. Механизмите на многу периоперативни бубрежни повреди се засноваат на нарушување на соодветниот проток на крв (а со тоа и испорака на кислород) до бубрежниот медула.