Анархизам во Грузија
From Wikipedia, the free encyclopedia
Анархизмот во Грузија започнал да се појавува кон крајот на 19 век од грузиското национално-ослободително движење и руското нихилистичко движење. Својот врв го достигнал за време на Руската револуција во 1905 година, откако голем број анархисти се вратиле од егзил за да учествуваат во револуционерни активности, како на пример во новоформираната Гуриска Република.
Грузиските анархисти Михаил Церетели и Варлам Черкезишвили одиграле голема улога во развојот на анархистичките идеи во земјата, но за разлика од европските и руските анархисти, Грузијците активно се бореле за национално ослободување. Оваа идеологија против државноста била поддржана од оние грузиски политичари кои ја воделе борбата за ослободување на грузискиот народ и цел живот се бореле за национално самоопределување. Што се однесува до анархистичката теорија за изумирање на државата, негодувањето против централизмот и за децентрализацијата на власта бил идеалот на сите прогресивни настроени луѓе во Грузија и основата на успехот на земјата. Тие се бореле за автономија на Грузија и отишле уште подалеку: во 1910-тите барале целосна независност на земјата. Тие ја бранеле паролата за „еднаквост на сите народи“ и верувале дека само по постигнувањето на националната независност нацијата може да се грижи за својата социјална состојба.
Грузиското анархистичко движење било ослабено за време на Првата светска војна, бидејќи неговите грузиски членови работеле во странство. По Руската револуција, анархизмот повеќе не бил релевантна политичка сила. Грузиските анархисти сè уште бескомпромисно се бореле против ленинизмот, осудувајќи ги сите форми на насилство, вклучително и неговото изразување како држава. Според нив, само слободните луѓе би можеле да постигнат напредок. Тие се бореле против диктатурата на пролетаријатот донесена со инвазијата на Црвената армија на Грузија.