Kaisarôpapisma

Ny kaisarôpapisma na sezarôpapisma dia rafi-pitondrana ara-pôlitika sy ara-piarahamonina (ny kaisara na sezara) izay mikatsaka ny hampiasa ny fahefany amin' ny raharaha ara-pivavahana (fahefana ara-panahin' ny papa), amin' ny faniriana ny hanjaka amin' izao rehetra izao. Ny emperora àry dia mitsabaka amin' ny raharahan’ ny Fiangonana. Noho izany dia nitana toerana ambony teo amin’ ny sehatry ny lalàna sy ny teôlôjian’ ny Fiangonana ny emperora.

Sarimasina mampiseho ny emperora rômana Kônstantino (eo afovoany) sy ny eveka tao amin' ny Kônsily Voalohany tao Nikea (taona 325) izay nitazona ny Fanekem-pinoana Nikenô-kônstantinôpôlitana tamin' ny taona 381.

Momba ny fitondrà-mpanjaka dia azo atao koa ny miresaka momba ny teôkrasian' ny mpanjaka. Ny olana ateraky ny fifandraisana misy eo amin' ny fahefana ara-pôlitika sy ny fahefana ara-panahy dia izao: ilaina ny mahafantatra izay manapaka amin' ny anaran' Andriamanitra; noho izany dia ilaina ny mamaritra raha ny papa no eo ambany fahefan' ny emperora amin' ny maha olom-pirenena rômana azy, na ny emperora no eo ambany fahefan' ny papa amin' ny maha kristiana azy. Ny fahaterahan' ny kaisarô-papisma dia nifanandrify amin' ny fandrosoan' ny kristianisma notarihin' ny emperora Kônstantino I tamin' ny fiandohan' ny taonjato faha-4. Io fomba fitondrana io dia mifandray amin' ny tapany farany amin' ny Andro Taloha sy ny Empira Bizantina. Tany Andrefana dia momba ny vanim-potoana nanapahan' i Ôtôna I, izay emperoran' ny Empira Masina, izany.

Amin' ny endriny faran' izay henjana, ny kaisarôpapisma dia ahitana ny lohan' ny fanjakana, indrindra fa ny emperora, izay lohan' ny fiangonana koa. Ny kaisarôpapisma sy ny teôkrasia dia saly rafitra tsy misy fisarahan' ny fiangonana sy ny fanjakana.

Jereo koa

• Tantaran' ny kristianisma
• Kônsily voalohany tao Nikea