Semogh

Semogh (Semogo) l'è ona frazion del comun valtellines de Val de Dint, in Provincia de Sondri.
Ghe viven circa 1350 abitant. El sant patronn del paes l'è Sant Abbondi.

Quest articol chì l'è scrivuu in lombard, grafia milanesa.

El "Fioeu Strason" in del dialett de Semogh del Vottcent

On cert ômen l'è abò doèui marcc.
E 'l plò giòen l'è dit al sè mosc: "Pà, dem la mia part, che me vegn!". E 'l mosc l'è fèit la division de la rôba ai figliôl.
E d'igliè a pôch dì el marcc plò giòen l'è metò tot insèma, e 'l s'è metò in viagg, l'è gì in on paès lontan, in doa l'è starlazè fòra la soa rôba col fèr chetiva vita.
E quant l'è abò plò not, al s'è fèit fòra in quel paès ona gran carestia, e l'è scomenzè a patir la sgliegnòsa.
e l'è gì ìa e 'l s'è metò con on ômen de quel paès, e sto ômen èl l'è mandè fòra per i sei camp di porcègl.
E lò 'l desideràa d'implenìr al se ventro de qui frott che i mangian i porcègl, ma no 'l gara nigòn che gan dess.
Igliôra l'ê tornè in sentòr e l'ê ditt: "Quancc lorènt in baita del me mosc i bonden de pann, e mì chigliè a voeui morir de fòm!
Me alzerèi, e varèi del mè pà, e ghe dirèi: Pà, mi ei fèit on gran pechè contr'al Ciel, e contra de ti.
No som plò degn d'esser ciamè tê marcc: tràtom coma on di tei famègl."
E 'l s'è alzè, e l'ê vegniò del sé pà. E quant l'ara a mò de longg, el sè pà el l'ê vedò, e l'è abò compasciòn; el gh'è corò incontra a breciàl so e bagièl so.
E 'l figliôl al ghè dìt: "Pà, mi ei pechè contra del Ciel, e innanz a ti; no som plò degn d'esser ciamè te figliôl".
El pà igliôra l'ê dit ai famègl: "Tolè cè de longh èl vestì plò bel e metèdiel so, e foràdi int l'anêl in del dèit.
E menè cê el vedêl plos gras, e mazèdel c'am possi mangèr e ber, e fer pasct.
Perche sto mê figliôl l'ara mort e l'è risoscitè; èl sara perdò, e l'ê stai trovè".
Ma el sè marc plò grand l'ara fora a lorèr, e quand l'è gnò e che l'ara a proeus a baita l'ê sentì a sonèr e balèr.
E l'ê ciamè on dei famègl e 'l ghe domandè ch'era.
E lò el ghè dì: "L'è gnò el tè fradèl, el te mòsc l'ê masè on vedèl gras perchè al lè trovè amò san".
L'ê ciapè la stiza e 'l volea nota ir int; ma l'ê gnò fora el pà el l'ê preghè a ir int.
Ma lò el ghe respondò al sè mosc e 'l ghe dit: "l'è già chigliè a tencc ègn che te servisci e mei tei discioeubedì; e te mei dèit on bocìn de godè coi mè amìs.
Ma dopo che l'è gniò quest tè marc, che tot l'ê consomè a fèr el balandròn, te ghesc mazè on vedêl gras".
Ma lò el ghè dit: "Marc ti tesc insema a mi; al mè l'ê tè.
Ma de ster alègri e de fer nòza l'àra giost, perchè sto tè marc l'ara mort e l'ê viv; l'ara perdò, el se trovè amô".
Pietro Monti, Vocabolario dei dialetti della città e della diocesi di Como, 1841, pagg. 410-411