Bràtea

La bràtea (o ipsofìl) endèla terminulugìa botànica, l'è 'na fòia mudificàda che compàgna fiùr o 'nfiurescènse.

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

De l'atacadüra a la sèa de la bràtea se svelöpa 'n fiùr o na 'nfiurescènsa. La pöl vìga fùrme e dimensiù diferènte. La funsiù de la bràtea l'è de sòlet chèla de protèger el böt del fiùr del zél e dei atàch dei parasìcc.

Le bràtee de sòlet le g'ha culùr vért e se pöl cunfundìle co le fòie; en sèrte spéci le pöl véser culuràde e se pöl scunfundìle col fiùr e alùra se dis che le g'ha funsiù vesilìfera perché le fà de reciàm per i insècc empulinadùr. 'N ezèmpe tìpech de bràtea vesilìfera i è la stèla de nedàl (Euphorbia pulcherrima Willd.) e la Bougainvillea.

• 
  la spàta de 'n Arum: l'è 'na bràtea con funsiù vesilàr
• 
  Bràtee de téi che fà de protesiù per fiùr e fröcc
• 
  Invòlucro de bràtee de la 'nfiurescènsa a capulì de la margaréta. L'è mìa 'n càles perchè 'l capulì l'è mìa 'n fiùr ma 'n ensèma de fiùr, ognü col sò calizì.
• 
  I "pétali" rós de la stèla de Nedàl i è de le bratèe.