Praeterita

Praeterita^[1] (plurale tantum) sunt summa eventuum, qui ante certum temporis momentum acciderunt. In praeteritis definiendis praesens et futura adhibere praestat. Ducitur notio praeteritorum a modo lineari, quo spectatores humani tempus experiuntur; acceduntur enim praeterita memoria et recordatione. Homines praeterea ex eo, cum scribendi ars inventa esset, praeterita litteris mandaverunt.

Omnia in praeteritis (Basileus Maximov, 1889)

Praeterita ad multas disciplinas pertinent, sicut archaeoastronomiam, archaeologiam, chronologiam, chronologiam brevem, chronogramma, cosmologiam, geologiam, geologiam historicam, historiam, imagines memorativas, ius, linguisticam historicam, ontologiam, palaeontologiam, palaeobotaniam, palaeoclimatologiam, palaeoethnobotaniam, palaeogeographiam.

Praeteritum singulare ad tempus grammaticum refertur.

Nexus interni

• Antiquarianismus
• Fossile
• Museum
• Temporalitas

Notae

1. Cic. Tusc. 1.66; Fat. 14.7; Caes. Gall. 1.20.

Bibliographia

• Nash, Paul, ed. 190. History and education: the educational uses of the past. Novi Eboraci: Random House.
• Stock, Brian. 1996. Listening for the text: On the uses of the past. Philadelphiae: University of Pennsylvania Press. ISBN 0812216121.
• Tucker, Aviezer. 2004. Our knowledge of the past: A philosophy of historiography. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0521834155.
• Wood, Gordon S. 2008. The purpose of the past: reflections on the uses of history. Novi Eboraci: Penguin Press. ISBN 9781594201547, ISBN 1594201544.