Phobus,[1] hodie omnibus fere linguis Phobos ac secundum Unionem Astronomicam Internationalem Mars 1 appellatus, est interior et maximus e duobus naturalibus satellitibus Martis planetae,[2] quorum alius Deimos est. Ambae lunae anno 1877 ab Asapho Hall astronomo Americano inventae sunt. Phobus ex Phobo deo Graeco, filio Aris (Martis) gemelloque Deimi appellatur.[3]
Repertus
Res orbitales
Axis semimaior: 9 377.1 chiliometrum
Excentricitas orbitalis: 0.0151
Inclinatio orbitalis: 26.04 gradus anguli
Res physicae
Magnitudo apparens: 11.8
Diametrum: 22.5 chiliometrum
Massa: 10.66±0.02 exagram
Densitas: 1.876 gram per cubic centimetre
Phobus est parva res irregularis, cuius radius medius est undecim chiliometra.[2] Phobos 6000 fere chiliometra a superficiei Martiana movetur, suo corpori primario propior quam aliae lunae planetares. Tam propior est ut circa planetam rotatione planetae ipsius celerius movetur, et totam orbitam septem horis et triginta novem minutis perficit, unde evenit ut a superficie Martiana occidente oriens, trans caelum quattuor horis et quindecim minutis (vel minus) movens, et occidente occidens bis in die Martiano videtur.
Phobus, cui albedo 0.071 est, unum e corporibus in Systemate Solari minime claris videtur. Temperatura superficialis a −4 C in latere a sole illustrato ad −112 C in latere umbroso variat. Proprietas notissima est Stickney, magnus crater impactionis, qui magnam superficiei lunaris partem habet. Multi astronomi mense Novembri 2018 putare coeperunt certos canales a saxis ex impulsu asteroidis qui Stickney creavit effectos esse et super superficiem lunarem volvi; altera autem theoria dicit hos canales esse a viribus aestualibus effectis factos esse.
Phobus asteroides a gravitatione Marte capta esse putatur.
Notae
Bibliographia
Nexus externi
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
