Lingua Latina botanica

Lingua Latina aevi hodierni a botanicis in usum scientificum asciscitur, et praecipue ad nova taxa describenda usque adhuc obligata est. Haec lingua a Carolo Linnaeo multisque aliis eruditis usitata a lingua Latina antiqua, et vocabulis et grammatica, discrepat.

Lingua Latina botanica
Taxinomia:	lingua Indoeuropaea e familia Italica
Status:	status specialis linguae Latinae
Sigla:	1 la, 2 lat, 3 lat
Usus
Aevum:	saec. 17 – 21
Situs:	lingua internationalis apud scriptores de rebus botanicis
Litterae:
Scriptura:	Latina
Familiae linguisticae coloribus Vicipaediae pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Nexus interni

• Binomen
• Index nominum botanistarum et mycologorum
• Lingua Neolatina

Bibliographia

• Eckel, P. M. 2011- . A Grammatical Dictionary of Botanical Latin. Missouri Botanical Garden
• Manara, Bruno. 1992. Some Considerations on Latin Geographical Epithets in Binomials. Taxon 41 (3): 524–528. [Adiectiva a nominibus locorum facta.]
• Stearn, William T. 1983. Botanical Latin: History, Grammar, Syntax, Terminology and Vocabulary. 3a editio. Londinii: David & Charles.

Nexus externi

• International Code of Botanical Nomenclature 2006 (Codex Vindobonensis), apud ibot.sav.sk
  • International Code of Botanical Nomenclature 2000, apud www.bgbm.fu-berlin.de
  • Vide etiam International Code of Botanical Nomenclature apud Vicipaediam Anglicam
• J.P. Euzéby: List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature, cum etymologiis, apud www.bacterio.cict.fr

De hac re nexus intervici usque adhuc absunt. Adde, si reppereris.