Sazerac est nomen familiaeFrancicae ex Engolisma ortae; appellatio mercatoriaspiritus Cognacensis ab hac familia olim negotiati; nomen tabernaeNeo-Aurelianensis (plene Sazerac Coffee House, antea ad Merchants' Exchange pertinentis) ubi spiritus saeculo XIX medio inferri solebat; nuncupatio gallicaudae (plene Sazerac cocktail) ibi confectae, a principio de eodem spiritu, recentius de vischio secalensi; nomen societatis mercatoriae (plene Sazerac Company, antea Handy & Company) quae hanc potionem aliasque etiam hodie venundat.
Molendinae de Forge iuxta oppidum Mouthiers-sur-Boëme praefecturae CarantoniMerchants' Exchange, ad viam rue Royale posita, anno 1838 in Gibson's Guide and Directory of the State of Louisiana delineata
Referuntur:
Bernardus Sazerac, figulus faberque negotiatorque spiritus vini, anno 1781 molendinas officinasque de Forge emit (qua ratione a prole nomen "Sazerac de Forge" usurpatum erit)
Laurentius Sazerac de Forge, negotiator spiritus vini, praefectus urbi Engolismae anno 1830 meruit
Ioannes Baptista Sazerac de Forge (1795–1849), negotiator spiritus vini Engolismae in urbe, anno 1849 deputatus conventus legislativi factionis monarchistarum
Laurentius Paulus Sazerac de Forge, negotiator spiritus vini, praefectus urbi Engolismae annis 1864–1870
Genovefa Sazerac de Forge, anno 1969 mortua, ultima huius familiae, post quam molendinae de Forge ab aliis emptae sunt
Spiritus Cognacensis, a societate Sazerac de Forge & Fils compositus, saeculo XIX Novae Aureliae in Ludoviciana venditabatur.
Ampulla amari Peychaud, saeculo XIX prope Sazerac Coffee House a pharmacista Antonio Amedeo Peychaud primum invento, semper in gallicaudam Sazerac recepto
Ex aula mercatoria Merchants' Exchange ad viam rue Royale posita, ubi iam spiritus Sazerac de Forge & Fils importatus erat, coffearium anno 1850 separatum est sub nomine Sazerac Coffee House, e designatione spiritus qui iuxta coffeum ibi venditatus erit. Quam tabernam Thomas H. Handy anno 1869 adquisivit.
Gallicauda Sazerac cum impensis aliquibus apud Sazerac Bar deversorii Roosevelt Novae Aureliae propositaImpensa principalia gallicaudae Sazerac apud Sazerac House Novae Aureliae monstrata
Hac in taberna non spiritus Cognacensis Sazerac tantum proponebatur, sed et potio mixta generis gallicaudae. A principio spiritus Cognacensis, Amarum Peychaud (iam ab anno 1857), saccharum cum glacie quatiuntur; omnia, glacie saccata, in cyathum absinthio lavatum infunduntur. A saeculo XIX exeunte, spiritu Cognacensi propter phylloxeram deficiente, loco eius vischium e secale prehenditur. Anno 1904 in diurnario septentrionali Boston Journal spiritus vini impensum primarium gallicaudae Sazerac esse asseveratur, sed anno 1912 in Times Picayune Neo-Aurelianensi vischium secalense mandatur.[1] Nostro tempore ambo accipiuntur.
"New Drinks for Hot Summer Time" (Boston Journal [29 Maii 1904] fasc. 2 p. 7) et "Typical drinks of New Orleans" (Times Picayune [16 June 1912] p. 48) fide Barry Popik, "Sazerac (cocktail)"
Fontes antiquiores
1902: James S. Zacharie, New Orleans guide (Novae Aureliae: Hansell) p. 58 editionis 1902 ("Saloons ... Sazarac ... Known for its Sazarac cocktail")
1939: Charles H. Baker Jr, The Gentleman’s Companion, Volume II: being an exotic drinking book (Novi Eboraci: Derrydale Press, 1939) p. 137
1949: Harnett T. Kane, Queen New Orleans (Novi Eboraci: Bonanza Books) pp. 320-321
Eruditio
Sara Roahen, "Sazerac" in Susan Tucker, ed., New Orleans Cuisine: Fourteen Signature Dishes and Their Histories (University Press of Mississippi, 2009. ISBN 978-1-60473-645-8) pp. 28–37
David Wondrich, Imbibe! From Absinthe Cocktail to Whiskey Smash, a Salute in Stories and Drinks to "Professor" Jerry Thomas, Pioneer of the American Bar (2a ed. Novi Eboraci: Perigee, 2015. ISBN 978-0-399-53287-0) pp. 181-183 (editio 1a: 2007)
David Wondrich, "Sazerac cocktail"; Robert F. Moss, "Sazerac House" in David Wondrich, Noah Rothbaum, edd., The Oxford Companion to Spirits and Cocktails (Novi Eboraci: Oxford University Press, 2021. ISBN 978-0-19-931113-2) pp. 625-628
