Ernestus Curtius
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ernestus Curtius (Lubecae die 2 Septembris 1814 natus; Berolini die 11 Iulii 1896 mortuus) fuit sermonum antiquorum philologus, archaeologus et rerum gestarum scriptor Germanicus qui antiquitatem classicam cum Friderico Amadeo Welcker studuit.

Alumnus Catherinei deinde professor philologiae apud Almam Matrem Halensem fuit et anno 1853 socius Academiae Scientiarum Borussicae electus est.
Opera
- Inscriptiones atticae duodecim, Berolini 1843.
- Anecdota Delphica, Berolini 1843.
- Griechische Geschichte, Berolini 1857–1861
Nexus interni
- Georgius Curtius, philologus et Ernesti frater
Nexus externus
- Pagina interretialis VIAF[nexus deficit]
- Opera ab hoc homine vel de eo scripta apud Bibliothecam Nationalem Germanicam (Theodisce)
![]() |
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.