Syndroma Sjögren
From Wikipedia, the free encyclopedia
Syndroma Sjögren (-ae Sjögren, f.) est morbus autoimmunologicus chronicus, qui glandulas substantias liquidas secernentes (glandulas exocrinas) temptat inhibitque earum functiones infiltrationibus lymphocyticis ita, ut trias symptomatum siccitates oris (xerostomia) et oculorum (xerophthalmia), velut praeclare symptomata signaque systematis immunitatis inflammatio observetur[1]. Praeterea aliae corporis partes affectae sunt.
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Incipit syndroma Sjögren imprimis in feminis plus quam quadraginta annos natis; viri autem rarius afficiuntur. Putatur coniunctionem ex genetica cum appulsu externo (ut bacteriis) initium morbi incitare posse.
Non raro alii morbi rheumatologici, ut polymyositis, coincidentes observantur. Interdum mala glandulae thyreoideae oriri potest.
Tractatio praecipue ad symptomata siccitatis et inflammationis levanda spectat. Adhuc nulla cura morbi ipsius instituta est.