Pseudoscorpiones sunt parva arachnida, corpore complanato et pyriformi, pedipalpisque qui pedipalporum scorpionum similes sunt. A duobus ad octo millimetra longi plerumque sunt.[3] Maxima species descripta est Garypus titaniusInsulae Ascensionis[4] usque ad 12 mm longi.[5][6] Magnitudo media est 3 fere millimetra.[7]
Pseudoscorpionis sunt octo crura, quoque in quinis ad septenis segmentis consistens; numero segmentorum fusorum familiae et genera distinguuntur. Eis sunt bini pedipalpi longissimi, chelis palpalibus (forcipibus) praediti, qui forficum scorpionis admodum similes sunt.
Pedipalpi plerumque in manibus immobilibus digitisque mobilibus consistunt, quorum hic a musculo adductionis continetur. Glandula ductusque veneni plerumque in digito mobili inveniuntur, unde veneno praedam immobilem faciunt. Per digestionem super praedam fluidum aliquantulum corrosivum exudant, tum liquefacta corporis reliquia ingerunt.
Abdomen, opisthosoma rite in zoologia appellatum, in duodecim segmentis consistit, quorum quodque a lamina sclerotizata (tergites supra, sternites infra appellata) protegitur. Abdomen est breve et in parte posteriori rotundum, potius quam in caudam segmentatam et aculeum extendens, ut in scorpionibus veris. Colorcorporis ab adusto flavo tincto ad atrofuscum est, unguibus autem saepe aliter coloratis. Eis sunt bini, quattuor, aut nulli oculi.[6]
Pseudoscorpions sericum ex glandula inter maxillas emittunt ad globulos disciformes faciendos ut coeant, cutem novam ponant, caeloque frigido resistant. Eis autem non sunt pulmones biblioformes et tetrapulmonata scorpionum verorum; potius, solum per tracheas spirant, quae lateraliter per bina spiracula paria in posterioribus marginibus sternitum segmentorum abdominalium tertii et quartii aperiunt.[8]
Anglice "a lobster-insect, spied by some labouring men who were drinking their porter, and borne away by an ingenious gentleman, who brought it to my lodging."
Blick, Theo, Christoph Muster, et al. 2003. "Rote Liste gefährdeter Pseudoskorpione (Arachnida: Pseudoscorpiones) Bayerns, BayLfU/166/2003.PDF.
Chamberlin, Joseph C. 1931. "The Arachnid Order Chelonethida." Stanford University Publications in Biological Science 7 (1): 1–284.
Coddington, J. A., S. F. Larcher, et J. C. Cokendolpher. 1990. The Systematic Status of Arachnida, Exclusive of Acari, in North America North of Mexico. In "Systematics of the North American Insects and Arachnids: Status and Needs. National Biological Survey, 3. Virginia Agricultural Experiment Station, Virginia Polytechnic Institute and State University.
Drogla, Reiner, et Klaus Lippold. 2004. Zur Kenntnis der Pseudoskorpion-Fauna von Ostdeutschland (Arachnida, Pseudoscorpiones).Arachnol. Mitt. 27/28 (November): 1–54 PDF.[nexus deficit]
Harvey, Mark S. 2013. "Order Pseudoscorpiones." In Zootaxa: Animal Biodiversity: An Outline of Higher-level Classification and Survey of Taxonomic Richness (Addenda 2013), ed. Z.-Q. Zhang.
Hoff, C. Clayton. 1947. The species of the pseudoscorpion genus Chelanops described by Banks. Cantabrigiae Massachusettae: The Museum.
Hoff, Clarence Clayton. 1958. "List of the Pseudoscorpions of North America North of Mexico." American Museum Novitates 1875. PDF.
Muchmore, W. B. 1982. "Pseudoscorpionida." "Synopsis and Classification of Living Organisms," vol. 2. S. P. Parker.
Schawaller, Wolfgang, William A. Shear, et Patricia M. Bonamo. 1991. "The first Paleozoic pseudoscorpions (Arachnida, Pseudoscorpionida)." American Museum Novitates 3009. HDL 2246/5041.
Schembri, Patrick J., et ALfred E. Baldacchino. 2011. Ilma, Blat u Hajja: Is-Sisien tal-Ambjent Naturali Malti.ISBN 978-99909-44-48-8.
Shear, William A., Wolfgang Schawaller, et Patricia M. Bonamo. 1989. "Record of Palaeozoic pseudoscorpions." Nature 342 (6242): 527–29. doi:10.1038/341527a0. Bibcode 1989Natur.341..527S.