Notae sunt sequentes aquae cadentes.
- Angeli deiectus (Anglice: Salto Ángel), cum altitudine maxima universali (979 m, 3212 pedes Anglici), Venetiolae.
- Aquae cadentes Glandieu: (Francogallice Cascade de Glandieu)) Aqua cadens Franciae, in praefectura Idani,
- Aquae cadentes Marmore: cataracta ex aquae ductu molarum cum altitudine maxima universale.
- Deiectus altus (Anglice High Force)[3] Angliae.
- Aquae Cadentes Jog (Anglice High Force): cum secunda maxima altitudine Asiae, prima altitudine Indiae.
- Aquae cadentes Niagarenses: maximae vis Americae Septentrionalis.
- Aquae cadentes Rhenenses: fluminis Rheni, maximae latitudinis Europae, apud Confoederationem Helveticam.
- Aquae cadentes Reginae Victoriae, maximae latitudinis universalis, e flumine Zambezi Africano (Valles Magni Chasmatis) effectae.
- Aquae cadentes Yosemite (in Viridario Nationali Yosemite): maximae altitudinis Americae Septentrionalis.
- Aquae cadentes Gocta, Peruviae.
- Aquae cadentes Iguazu, inter Brasiliam et Argentinam.
- Aquae cadentes Mürrenbach, Helvetiae.
- Aquae cadente Nachi (133 m), (pres Kumano Nachi taisha) Iaponiae.
- Aquae cadentes marinae, inter mare Caspium et Kara Boghaz Gol
Hermann Menge, Langenscheidt Taschenwörterbuch Latein: Lateinisch–Deutsch, Deutsch–Lateinisch (Berolini: Langenscheidt, 2006. ISBN 3-468-11201-7)
- Noyes, T. W. 1926. The Worlds Great Waterfalls. National Geographic Magazine 50: 29–59.
- Schwarzbach, Martinus. 1967. Isländische Wasserfälle und eine genetische Systematik der Wasserfälle überhaupt. Zeitschrift für Geomorphologie Novae series 11: 377–417.
- Young, R. W. 1985. Waterfalls, Form and Progress. Zeitschrift für Geomorphologie Supplement, novae series 55: 81–95.