Ars Romana (medium aevum)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ars Romana medii aevi,[1] etiam Ars Romanica[2][3] appellata, est primum genus artis, quod post varias formas artis et architecturae medii aevi ineuntis (hodie quibusdam locis "ars Protoromanica" dicta) fere a decimo saeculo medio (950/960) tota tum Europa praevalebat, donec opus francigenum in eius locum successit. Hoc saeculo duodecimo medio in Francia ortum celeriter per partes Europae diffusum est, ab Alpibus in septentriones versus, in Hispania et Italia autem saeculo decimo tertio demum progressum est.
Vide etiam paginam fere homonymam: Opus Romanum (medium aevum).
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8a/France_86_-_Poitiers_-_iliz_notre_dame_la_grande_03.jpg/640px-France_86_-_Poitiers_-_iliz_notre_dame_la_grande_03.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/75/Saint-savin_arche_noah1.jpg/640px-Saint-savin_arche_noah1.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/Braunschweiger_Loewe_Original_Brunswick_Lion.jpg/640px-Braunschweiger_Loewe_Original_Brunswick_Lion.jpg)
Maxima monumenta operis romani, praesertim templa Christiana, in Francia, Italia, Anglia, Germania, Hispania inveniuntur.