sewsî

Kurmancî

Rengdêr

sewsî

1. Kesa/ê ku baş hay ji xwe nîne û nizane bibirryar tev bigere.

   Hevmane: xurifî, bêhiş, bêhay, gêj, gêjelok, hewaserî, şeplepêketî

   • Hûn zanin, gava hinek insan terka welat û civaka xwe dikin û tên nav civakek pêşdetir, gêj û sewsî dibin û wek mirîşka gêj li wan tê. — (Lotikxane.com, 1/2006)
2. mitrî, mat, sersam^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• sewskî
• sewisî

Jê

• (Lêker) sewsî bûn
• (Lêker) sewsî kirin

• (Navdêr) sewsîbûn
• (Navdêr) sewsîkirin

• (Rengdêr) sewsîbûyî
• (Rengdêr) sewsîkirî
• sewisandin
• sewisandî
• sewisî
• sewisîn
• sewisîner

Bide ber

• şewşî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: absent minded, scatterbrained → en, deranged → en, dizzy → en, dotty → en, drowsy → en

Fransî: étourdi → fr, qui a la tête en l'air, dérangé → fr, fofol

• Tirkî: melânkolik → tr, sersem → tr^[1], aklını yitirmiş^[1]

Çavkanî

• Kurmancî, Devoka Qerejdaxê (9) [arşîv], Mahmûd Lewendî, Weşanên Enstîtuya Kurdî ya Parîsê, hj. 25, 1999, r. 3

1. Zana Farqînî, Ferhenga Kurdî - Tirkî, Enstîtuya Kurdî ya Stenbolê, Avrêl, 2005, r. 1680.