edeb

Kurmancî

Navdêr 1

edeb mê

1. (tiştên nivîsandî) Binere: edebiyat

Navdêr 2

edeb mê

1. destavxane, avdestxane, tiwalet, cihê destavkirinê, cihê lêrîtin û lêmîstinê, cihê mirov lê dirîn û dimîzin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. WC^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Şah bi qesda kuştina min rim hejandin bêsebeb
  Da me çeşmê qehr û xeşmê rim li dil da go edeb
  Kuştiyên dîdar û dînê bêxeta her deh sed in — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• 'edeb

Jê

• edebxane

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

navdêr

• Almanî: Anstand → de, Anständigkeit → de m, Artigkeit → de m, Höflichkeit → de m, Manieren → de, gute Manieren → de, gute Sitten → de, gute Umgangsformen → de
• Erebî: ^?ادب‎ → ar
• Farisî: ادب‎ → fa, تربیت‎ → fa, ^?توالت‎ → fa, ^?دستشویی‎ → fa, ^?دشتشویی‎ → fa
• Îngilîzî: ^?politeness → en
• Tirkî: adap → tr, edep → tr, terbiye → tr, adab → tr, ^?tuvalet → tr