bûz

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /buːz/
• Kîtekirin: bûz

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bûz	bûz
Îzafe	bûza	bûzên
Çemandî	bûzê	bûzan
Nîşandera çemandî	wê bûzê	wan bûzan
Bangkirin	bûzê	bûzino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bûzek	bûzin
Îzafe	bûzeke	bûzine
Çemandî	bûzekê	bûzinan

bûz mê

1. Ava yan berfa ji ber sarmayê req bûye.

   Hevmane: qeşa, qerrise, qaq, cemed, sehol

   • Bûka Baranê, ku ji bo baran bibare xwe dixemilîne, vê carê zivistanê kincên xwe li xwe dike û daxwaza baranê dike. Lê bavê bûz û sermayê dibe aşiqê wê û jê re dibêje, eger tu nebî maşûqa min ezê hemû dinyayê bicemidînim û ji nav bibim. Bûka Baranê daxwaziya wî qebûl nake ji ber wê jî bavê bûzê dinyayê dicemidîne, Bûka Baranê jî xwe davêje nav deryayê û dibêje, heta xelk ji dil gazî min nekin ez ji nav avê denakevim… — (Rudaw.net/kurmanci 11/2015)

Bide ber

• boz
• bûs

Hevmane

• sehol

Jê

• bêbûz
• bêbûzî
• bêbûzîtî
• bibûz
• bibûzî
• bibûzîtî
• bûzbend
• bûzdar
• bûzgel
• bûzî
• bûzgir
• bûzgirî
• bûzgirtî
• bûzandin
• bûzandî
• bûziyayî
• bûzî
• bûzîn
• bûzîner
• bûzînerî
• bûzîninde
• bûzînindetî
• bûzînindeyî
• bûzok
• bûzokî
• kombûz
• komebûz

Etîmolojî

Ji tirkî buz, hevreha azerî buz, teterî buz, gagawzî buz, tirkmenistanî buz, ozbrkî muz, karaçay-balkarî буз (buz), başkîrî боҙ (boð), dolganî буус (buus), kazaxî мұз (mûz), xakasî пус (pus), kalmikî мөсн (mösn), kumikî буз (buz), kirgîzî муз (mûz), mongolî мөс (mös), şorî мус (mûs), tuvanî дош (döş)...

Werger

• Farisî: یخ‎ → fa
• Îngilîzî: ice → en
• Tirkî: buz → tr

Soranî

Navdêr

bûz

1. bizî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Hevmane

• wuzm