បព្វជិត
From Wikipedia, the free encyclopedia
បព្វជិតៈ - បព្វជិត (អង់គ្លេស: monk , pabbajitaថៃ: บรรพชิต , นักพรต,出家人 ) គឺសំដៅលើអ្នកដែលបួសចូលកាន់ភេទជាសមណៈ (samana) នៅក្នុងលទ្ធិណាមួយ។ ភេទជាបព្វជិត គឺខុសពីគ្រហស្ថ (អ្នកនៅគ្រប់គ្រងផ្ទះ) ដែលបព្វជិត តែងតែរស់នៅតែម្នាក់ឯង ឬរស់នៅជាក្រុមក្នុងទីណាមួយ ដើម្បីព្យាយាមដុតកំដៅកិលេសក្នុងសន្តាន ដើម្បីការរួចផុតចាកទុក្ខ និងដឹកនាំអ្នកដទៃអោយរួចផុតទុក្ខផង។ ក្នុងការធ្វើតបៈនេះ(ដុតដៅនូវកិលេស) អ្នកបួសនៅក្នុងសាសនានីមួយៗ តែងមានការប្រព្រឹត្តប្រតិបត្តិខុសៗគ្នា ទៅតាមការប្រៀនប្រដៅរបស់មេលទ្ធិនោះៗ។ ពាក្យថាបព្វជិតនេះ គេអាចហៅបានច្រើនយ៉ាង មានដូចជា ព្រះសង្ឃ សមណៈ អ្នកបួស ភិក្ខុ ។ល។ ដែលតាមរយៈការហៅនោះ នៅក្នុងភាសាខ្មែរផ្នែកពុទ្ធសាសនា ពាក្យទាំងនេះមានការបកស្រាយប្លែកគ្នាបន្តិចបន្តួច ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ គេអាចប្រើពាក្យទាំងនោះជំនួសគ្នាបាន។