From Wikipedia, the free encyclopedia
Пластикалық карта — басылық ақшасыз есеп айырысу нысандарының бірі, дамыған елдер қолма-қол ақша айналысынан бас тартып, акшасыз нысандарға, атап айтқанда пластикалық (кредиттік жеке дебеттік) карталарды пайдалануға көшуде. Пластикалық карталар қоғам және өзара каржы қатынастарының құрылымын елеулі түрде дамытты. Алайда пластикалық карталар төлем айналымының сенімділігін толық өзгежеде қамтамасыз етпейді. Жалғандық жасаудан келтірілетін ал жыл сайын көбейе түсуде, мұның өзі шығынның орнын толтыру үшін банкілерді арнаулы сақтық қорларын ұстауға мәжбүр етуде пластикалық карталардың басқа бір кемшіліктері жеке тұлғалардың арасында есеп айырысудың күрделілігі, осы мақсат үшін қолданылатын банкоматтар тым қымбат тұратын аппараттар.[1]
1993 жылдың соңында Alembank бірінші болып Қазақстанда Visa карточкасымен қызмет көрсетті, ал 1994 жылдан бастап - Master Card карточкасы қолданыла бастады. Карточкамен қызмет көрсету тәжірибесі кеңейген соң, Alembank 1994 жыдың қараша айында жеке Alem Card дебеттік карточкасын шығарды. Alem Card иелері болып корпоративтік карточка алатын заңды және жеке тұлғалар болуы мүмкін. Қазіргі уақытта барлық елдерде шығарылған карточкалардың саны 2 миллиардтан асты. Статистика бойынша дамыған елдерде әр тұрғынға 2-3 карточкадан келеді. Қазақстанда да көбінің, зейнеткерлер, бизнесмендер, шахтерлер мен студенттердің, карточкалары бар. Карточкалардың саны күннен-күнге өсуде және олар біздің өміріміздің ажырамас бөлігіне айналуда.
Пластикалық карталар шартты түрде:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
