პიერო მედიჩი

პიერო დე’ მედიჩი (იტალ. Piero de' Medici), მეტსახელად დ. 19 სექტემბერი, 1416 — გ. 2 დეკემბერი, 1469) — მედიჩების დინასტიის წარმომადგენელი. კოზიმო მედიჩისა და კონტესინა დე’ ბარდის უფროსი ვაჟი. ფლორენციის სენიორი 1464-69 წლებში. ფლორენციის მმართველ ლორენცო მედიჩის მამა, რომის პაპების: ლეო X-ისა და კლემენტ VII-ის პაპა, საფრანგეთის დედოფალ ეკატერინე მედიჩის დიდი პაპა.

პიერო მედიჩი
ფლორენციის სენიორი
მმართ. დასაწყისი:	1 აგვისტო, 1464
მმართ. დასასრული:	2 დეკემბერი, 1469
წინამორბედი:	კოზიმო მედიჩი
მემკვიდრე:	ლორენცო მედიჩი
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი:	19 სექტემბერი, 1416
დაბ. ადგილი:	ფლორენცია
გარდ. თარიღი:	2 დეკემბერი, 1469, (53 წლის)
გარდ. ადგილი:	ფლორენცია
მეუღლე:	ლუკრეცია ტორნაბუონი
შვილები:	მარია ბიანკა ლუკრეცია ლორენცო ჯულიანო
სრული სახელი:	პიერო დი კოზიმო დე’ მედიჩი
დინასტია:	მედიჩები
მამა:	კოზიმო მედიჩი
დედა:	კონტესინა დე’ ბარდი
რელიგია:	კათოლიციზმი
პიერო მედიჩი ვიკისაწყობში

ბიოგრაფია

პიერო დაიბადა 1416 წლის 19 ოქტომბერს ფლორენციაში. იგი იყო კოზიმო დე მედიჩისა და მისი მეუღლის, კონტესინა დე’ ბარდის პირველი შვილი. თავისი სუსტი ჯანმრთელობის გამო, მამამისის სიცოცხლეში არაფერი მნიშვნელოვანი არ გაუკეთებია, რადგან კოზიმო მას არაფერს ავალებდა. მეტიც, მალე მისი უმცროსი ძმა, ჯოვანი დასახელდა კოზიმოს აღმასრულებელ პირად. მიუხედავად ამისა, მემკვიდრე პიერო იყო. 1461 წელს იგი ფლორენციის სენიორიის წევრი ხდება. იგი თავისი დაწყლულებული ფეხის გამო ხშირად ვერ ახერხებდა სენიორიაზე დასწრებას და დროს საწოლში ატარებდა. აღსანიშნავია, რომ მან თავისი საძინებელი კაბინეტად აქცია, სადაც საკმაოდ წარმატებულად იღებდა და ატარებდა პოლიტიკურ შეხვედრებს. სწორედ ეს გახდა საწყისი იმისა, რომ ფლორენციის მთავრობის რეზიდენცია მედიჩების სასახლეში გადავიდა.

იგი ძალიან ნიჭიერი იყო ფინანსურ საკითხებში. მას შემდეგ, რაც მამამისი ამ ყველაფერში დარწმუნდა, პიეროს ნება დართო დამოუკიდებლად ემართა ბანკის რამდენიმე ფილიალი. გარდა ბანკირობისა, მან თავი ვაჭრობის საკითხებშიც გამოიჩინა, რაც მანამდე არისტოკრატიაში სამარცხვინო იყო.

1464 წელს მამის გარდაცვალების შემდეგ პიერო გახდა ფლორენციის სენიორი. 1466 წელს, მისი ძმის თაოსნობით მედიჩებმა ფერარა-მოდენა-რეჯოს საჰერცოგოებში სახელმწიფო გადატრიალება მოაწყვეს, რა დროსაც ხელისუფლებაში მათი მოკავშირე ერკოლე დ’ესტე მოვიდა. ამ ამბით შეშფოთებული ბოლონიის ტირანი მმართველი ჯოვანი ბენტივოლიო თავად ეახლა მედიჩებს ვილაში და მათთან კავშირი შექმნა. უნდა აღინიშნოს, რომ მედიჩები მის დამხობასაც გეგმავდნენ, მაგრამ ამის შემდეგ პიერომ გადაიფიქრა. ამას მოჰყვა პიეროს დამხობის მცდელობა, რომლის სათავეშიც მედიჩებისა და მათი მოკავშირე სფორცების მოძულე ვენეცია იდგა. მართალია პიერომ თანამდებობა შეინარჩუნა, თუმცა მედიჩებმა თავიანთი ძალაუფლება გარკვეულწილად დაკარგეს. მეტიც, ფლორენციაში ფაქტობრივად აღდგა ძველი, რესპუბლიკური მმართველობა და პიერო მის დე-ფაქტო მმართველად იქცა.

1467 წელს, პიერომ ნეაპოლის სამეფოსა და მილანის ახალი ჰერცოგის, გალეაცო მარია სფორცას მხარდაჭერით ომი გამოუცხადა ვენეციის რესპუბლიკას. მართლაც, ვენეციის ჯარები მიწასთან გაასწორა მოლინელას ბრძოლაში ფლორენციის, მილანის, ნეაპოლისა და პაპის გაერთიანებულმა ლაშქარმა.

იგი ასევე განაგრძობდა მამამისის მიერ დაწყებულ ხელოვნების პატრონაჟს. აღსანიშნავია, რომ მამისაგან განსხვავებით, რომელიც იტალიელ მხატვრებს ანიჭებდა უპირატესობას, პიეროს უფრო დახვეწილი გემოვნება ჰქონდა და ძირითადად ჰოლანდიელ და ფლანდრიელ მხატვრებს მფარველობდა. აგრეთვე აგროვებდა იშვიათი წიგნებისა და სამედიცინო ნაშრომების შეგროვება.

პიერო გარდაიცვალა 1469 წელს, სახსრებისა და ფილტვების ანთებით, 53 წლის ასაკში. მის შემდეგ ტახტზე მისი ვაჟი ლორენცო ავიდა, რომლის დროსაც დადგა ფლორენციის ოქროს ხანა.

ქორწინება და შვილები

1444 წლის 3 ივნისს პიერომ ცოლად შეირთო ლუკრეცია ტორნაბუონი, რომელთანაც ხუთი შვილი შეეძინა:

1. ბიანკა (1445-1505), ცოლად გაჰყვა გულიელმო პაცის;
2. ლუკრეცია (1448-1493), გარდაიცვალა გაუთხოვარი;
3. ლორენცო (1449-1492), ფლორენციის სენიორი, ცოლად შეირთო კლარისა ორსინი, რომელთანაც შეეძინა რვა შვილი, მათ შორის პაპი ლეო X;
4. მკვდარშობილი გოგონა;
5. მკვდარშობილი გოგონა;
6. ჯულიანო (1453-1478), ფლორენციის სენიორი, ცოლი არ ჰყოლია, თუმცა ჰყავდა ერთი უკანონო ვაჟი, რომელიც რომის პაპი გახდა კლემენტ VII-ის სახელით;
7. მარია (1455-1479), ცოლად გაჰყვა ლეონეტო როსის.

ლიტერატურა

• Pernis, Maria Grazia; Adams, Laurie (2006). Lucrezia Tornabuoni De' Medici and the Medici Family in the Fifteenth Century. New York: Peter Lang Publishing, Inc. ISBN 978-0820476452.
• Tomas, Natalie R. (2003). The Medici Women: Gender and Power in Renaissance Florence. Aldershot: Ashgate. ISBN 0754607771.
• "Piero di Cosimo de' Medici". Encyclopædia Britannica Online. 2015. Retrieved 10 December 2015.
• Najemy, John M. (2006). A History of Florence 1200-1575. Chichester: Blackwell Publishing. ISBN 978-1405119542.