მოაბი

მოაბი — ისტორიული ქვეყანა დასავლეთ იორდანიაში. იხსენიება ძველ აღთქმაში, რომლის მიხედვითაც მოაბელები ლოტის შთამომავლები არიან. მოაბელი ქალი, სახელად რუთი, ბიბლიის ერთ-ერთი წიგნის მთავარი პერსონაჟი, იყო დავით მეფის დიდი ბებია.

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ მოაბი (რავალმნიშვნელოვანი).

რეგიონი ძვ. წ. აღ. 830 წელს

მოაბელთა (ერთ-ერთი ქანაანელი ტომი) ძვ. სახელმწიფო, სავარაუდოა, რომ წარმოიშვა ძვ. წ. II ათასწლეულის II ნახევარში მდინარე იორდანეს აღმოსავლეთ ნაპირსა და მკვდარი ზღვის სანაპიროზე. საუკუნეების მანძილზე ეომებოდა პალესტინისა და სამხრეთ სირიის სახელმწიფოებს. ძვ. წ. IX–X საუკუნეებში მოაბი ისრაელ-იუდეველთა სახელმწიფოში შევიდა (მაგრამ აქაბის სიკვდილის შემდეგ დამოუკიდებლობა მოიპოვა (4 მეფ.3:4).). მოაბი განსაკუთრებით გაძლიერდა მეშას მეფობის დროს (ძვ. წ. IX საუკუნე). ძვ. წ. VIII საუკუნის II ნახევარში ასურეთს მორჩილებდა. მოაბის რელიგიური პანთეონიდან ცნობილია უზენაესი ღვთაება ქემოში, რომელსაც ადამიანებს სწირავდნენ. თაყვანს სცემდნენ აგრეთვე ბაალ-ფეორს. იყენებდნენ ფინიკიურ დამწერლობას.^[1]

იხილეთ აგრეთვე

• მოაბელები
• მოაბური ენა

ლიტერატურა

• Routledge, Bruce. 'Moab in the Iron Age:Hegemony, Polity, Archaeology,' 2004. The most comprehensive treatment of Moab to date.
• Bienkowski, Piotr (ed.) Early Edom and Moab: The Beginning of the Iron Age in Southern Jordan (1992).
• Dearman, Andrew (ed.) Studies in the Mesha inscription and Moab (1989).
• Jacobs, Joseph and Louis H. Gray. "Moab." Jewish Encyclopedia. Funk and Wagnalls, 1901–1906, which cites to the following bibliography:

• Tristram, The Land of Moab, London, 1874;
• George Adam Smith, Historical Geography of the Holy Land, ib. 1897;
• Clermont-Ganneau, Recueil d'Archéologie Orientale, ii. 185-234, Paris, 1889;
• Baethgen, Beiträge zur Semitischen Religionsgeschichte, Berlin, 1888;
• Smith, Rel. of Sem. Edinburgh, 1894. J. L. H. G.
• Hertz, J.H., The Pentateuch and Haftoras: Deuteronomy, Oxford, 1936, Oxford University Press.

რესურსები ინტერნეტში

• მოაბი (რუსული)

სქოლიო

1. ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 53.