ლობოტომია

ლობოტომია — ფსიქოქირურგიის ყველაზე ცნობილი ფორმა, რომლის დროსაც იჭრება თავის ტვინის შუბლის წილებისა და დიენცეფალონის შემაერთებელი ნერვული ბოჭკოები, კერძოდ, თალამუსთან და ჰიპოთალამუსთან განლაგებული ბოჭკოები. იგი გულისხმობს თავის ტვინის პრეფრონტალურ ქერქში შეწყვეტილ კავშირებს.^[1] პროცედურა შეიმუშავა პორტუგალიელმა ნეიროქირურგმა ანტონიო ეგაშ მონიშმა, რომელმაც 1949 წელს ნობელის პრემია მიიღო მკურნალობის ამ მეთოდისათვის, თუმცა პრიზის მინიჭება სადავო გახდა.^[2]

პროცედურის გამოყენება მკვეთრად გაიზარდა 1940-იანი წლების დასაწყისიდან, 1951 წლისთვის თითქმის 20 000 ლობოტომია განხორციელდა შეერთებულ შტატებში და უფრო მეტი გაერთიანებულ სამეფოში.^[3] ლობოტომიის უმრავლესობა ტარდებოდა ქალებზე. 1951 წლისთვის ამერიკულ საავადმყოფოებში ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ლობოტომიის პაციენტების თითქმის 60% ქალი იყო. მონაცემებიდან ჩანს, რომ ონტარიოში ლობოტომიის 74% 1948–1952 წლებში ჩატარდა ქალებზე.^[4][5][6]

რესურსები ინტერნეტში

• ლობოტომია — სამედიცინო ტერმინოლოგიის განმარტებითი ლექსიკონი
• პრეფრონტალური ლობოტომია