From Wikipedia, the free encyclopedia
ლობოტომია — ფსიქოქირურგიის ყველაზე ცნობილი ფორმა, რომლის დროსაც იჭრება თავის ტვინის შუბლის წილებისა და დიენცეფალონის შემაერთებელი ნერვული ბოჭკოები, კერძოდ, თალამუსთან და ჰიპოთალამუსთან განლაგებული ბოჭკოები. იგი გულისხმობს თავის ტვინის პრეფრონტალურ ქერქში შეწყვეტილ კავშირებს.[1] პროცედურა შეიმუშავა პორტუგალიელმა ნეიროქირურგმა ანტონიო ეგაშ მონიშმა, რომელმაც 1949 წელს ნობელის პრემია მიიღო მკურნალობის ამ მეთოდისათვის, თუმცა პრიზის მინიჭება სადავო გახდა.[2]
პროცედურის გამოყენება მკვეთრად გაიზარდა 1940-იანი წლების დასაწყისიდან, 1951 წლისთვის თითქმის 20 000 ლობოტომია განხორციელდა შეერთებულ შტატებში და უფრო მეტი გაერთიანებულ სამეფოში.[3] ლობოტომიის უმრავლესობა ტარდებოდა ქალებზე. 1951 წლისთვის ამერიკულ საავადმყოფოებში ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ლობოტომიის პაციენტების თითქმის 60% ქალი იყო. მონაცემებიდან ჩანს, რომ ონტარიოში ლობოტომიის 74% 1948–1952 წლებში ჩატარდა ქალებზე.[4][5][6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.