ინდოჩინეთის მესამე ომი
ურთიერთდაკავშირებული შეიარაღებული კონფლიქტების სერია, ძირითადად სხვადასხვა კომუნისტურ ფრაქ / From Wikipedia, the free encyclopedia
ინდოჩინეთის მესამე ომი — ურთიერთდაკავშირებული შეიარაღებული კონფლიქტების სერია, ძირითადად სხვადასხვა კომუნისტურ ფრაქციებს შორის ინდოჩინეთში სტრატეგიული გავლენის გამო, კომუნისტების გამარჯვების შემდეგ სამხრეთ ვიეტნამში, ლაოსსა და კამბოჯაში 1975 წელს.[2] კონფლიქტი, პირველ რიგში, დაიწყო დარბევისა და შეჭრის გამო წითელი ქმერების მიერ ვიეტნამის ტერიტორიაზე, რომლის დაბრუნებასაც ისინი ცდილობდნენ. ეს შემოსევები გამოიწვევს კამბოჯა-ვიეტნამის ომს, რომელშიც ახლად გაერთიანებულმა ვიეტნამმა დაამხო პოლ პოტის რეჟიმი და წითელი ქმერები, თავის მხრივ დაასრულა კამბოჯის გენოციდი. ვიეტნამმა დაამყარა მთავრობა, რომელსაც ხელმძღვანელობდა პოლ პოტის მრავალი მოწინააღმდეგე, მათ შორის ყოფილი წითელი ქმერები, განსაკუთრებით ჰუნ სენი. ამან გამოიწვია ვიეტნამის მიერ კამბოჯის ოკუპაცია ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში. ვიეტნამურმა ბიძგებმა, რათა მთლიანად გაენადგურებინათ წითელი ქმერები, აიძულა მათ ჩაატარონ სასაზღვრო რეიდები ტაილანდში, რომელიც ქმერებისათვის თავშესაფარს უზრუნველყოფდა.[3][4]
ინდოჩინეთის მესამე ომი | ||||
---|---|---|---|---|
ინდოჩინეთის ომების, ცივი ომისა და სსრკ-ჩინეთის განხეთქილების ნაწილი | ||||
ინდოჩინეთის სიტუაცია 1979 წელს | ||||
თარიღი |
1 მაისი, 1975 – 23 ოქტომბერი, 1991 (16 წელი, 5 თვე, 3 კვირა და 1 დღე) | |||
მდებარეობა | ჩინეთი | |||
შედეგი |
| |||
მხარეები | ||||
| ||||
დანაკარგები | ||||
|
ჩინეთი კამბოჯაში შეჭრას კატეგორიულად აპროტესტებდა. ჩინეთის შეიარაღებულმა ძალებმა წამოიწყეს ჩინეთ-ვიეტნამის ომი 1979 წლის თებერვალში და თავს დაესხნენ ვიეტნამის ჩრდილოეთ პროვინციებს, გადაწყვეტილი ჰქონდათ შეეკავებინათ საბჭოთა/ვიეტნამის გავლენა და აღეკვეთათ ტერიტორიული მიღწევები რეგიონში.[5][6]
იმისათვის, რომ მოეპოვებინა სრული კონტროლი კამბოჯაზე, ვიეტნამის სახალხო არმიას დასჭირდა დარჩენილი წითელი ქმერების ლიდერები და ქვედანაყოფების განდევნა, რომლებიც უკან დაიხიეს ტაილანდ-კამბოჯის საზღვრის გასწვრივ შორეულ რაიონებში.[7] 1989 წელს პარიზის სამშვიდობო კონფერენციის შემდეგ ვიეტნამის სახალხო არმია (NVA) გავიდა კამბოჯის ტერიტორიიდან. საბოლოოდ 1991 წლის პარიზის სამშვიდობო შეთანხმების დადების შემდეგ რეგიონში ჯარების რეგულარული ბრძოლა დასრულდა.[8][9]
ლაოსში აჯანყება გაგრძელდა 2007 წლამდე, მთავრობას მხარს უჭერდა ჩინეთი და ვიეტნამი.