ზურნა

ზურნა — აღმოსავლეთის ქვეყნებში გავრცელებული ჩასაბერი საკრავი. საქართველოში ამზადებენ უმთავრესად გარგარის, აგრეთვე კაკლის ხისგან. ღეროზე ზედა მხრიდან ამოჭრილია 7-8 თვალი, ზურგის მხრიდან — ერთი. ბოლოგანიური ღეროს სიგრძე 280—300 მმ. ზურნის დიაპაზონია მცირე ოქტავის b-III ოქტავის C, ზოგჯერ შეიძლება IV ოქტავამდე გაზრდაც. მეზურნეების ანსამბლს (დასტა) შეადგენენ უსტაბაში (I მეზურნე), დამქაში (II მეზურნე) და მედოლე. ზურნა სახალხო დღესასწაულების — ქორწილის, ნიშნობის, ჭიდაობის, ყეენობის, ბერიკაობის — აუცილებელი კომპონენტი იყო. ხშირად იხსენიება XVII—XVIII საუკუნეების ქართულ ლიტერატურაში.

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ზურნა (მრავალმნიშვნელოვანი).

ზურნა

ლიტერატურა

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

ზურნა

• გრიშაშვილი ი., თხზ. კრ. ხუთ ტომად, ტ. 3, თბ., 1963;
• Абдуллаева С., Народные музыкальные инструменты Азербайджана, Баку, 1972;
• ჩხიკვაძე გ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 545.

რესურსები ინტერნეტში

• მ. შილაკაძე, „ქართული ხალხური საკრავები და საკრავიერი მუსიკა“, თბ., 1970