ადგილის დედა

ადგილის დედა — ქართული წარმართული ღვთაება. ქართულ მითოლოგიაში ცალკეული ადგილის (სოფლის, მთის, ხეობის, კლდის, ველის და სხვ.) მფარველი ქალღმერთი. ფშავლებს და ხევსურებს წარმოდგენილი ჰყავდათ ვერცხლის სამკაულებიანი ლამაზი ქალის სახით, რომელიც ზრუნავდა სოფლის მშვიდობიან ცხოვრებაზე და მისი მფარველობის ქვეშ მყოფ ტერიტორიაზე მოხვედრილ უცხოებზე. შესაძლებელია, წარსულში ადგილის დედა ნაყოფიერების ქალღმერთიც იყო და მისი კულტი მთელ საქართველოში იყო გავრცელებული. ქრისტიანობის გავრცელებასთან ერთად მისი კულტი ღვთისმშობლის კულტს შეერწყა, აქედანაა მისი სახელებიც – ადგილის ღვთისმშობელი ან ღვთისმშობელი. აღმოსავლეთ საქართველოს მთიელები თაყვანს სცემდნენ, როგორც ქალების, ბავშვების, მონადირეთა და საქონლის მფარველს.

ტერმინს „ადგილის დედა“ აქვს სხვა მნიშვნელობებიც, იხილეთ ადგილის დედა (მრავალმნიშვნელოვანი).

ქრისტიანული ბაზილიკა „ადგილის დედა“ კახეთში.

ლიტერატურა

• ოჩიაური თ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 50.
• კიკნაძე ზ., ქართული მითოლოგია, თბილისი: ბაკმი, 2007. — გვ. 13, ISBN 978-99940-27-10-1.