detersus

Latino

participio perfetto
aggettivo di I classe

singolare
	maschile	femminile	neutro
nominativo	dētersus	dētersă	dētersum
genitivo	dētersī	dētersae	dētersī
dativo	dētersō	dētersae	dētersō
accusativo	dētersŭm	dētersăm	dētersum
vocativo	dētersĕ	dētersă	dētersum
ablativo	dētersō	dētersā	dētersō
plurale
	maschile	femminile	neutro
nominativo	dētersī	dētersae	dētersă
genitivo	dētersōrum	dētersārum	dētersōrum
dativo	dētersīs	dētersīs	dētersīs
accusativo	dētersōs	dētersās	dētersă
vocativo	dētersī	dētersae	dētersă
ablativo	dētersīs	dētersīs	dētersīs

Voce verbale

detersus

1. participio perfetto di dētergĕo o di dētergō

Sillabazione

dē | tĕr | sŭs

Pronuncia

• (pronuncia classica) IPA: /deːˈter.sus/
• (pronuncia ecclesiastica) IPA: /deˈter.sus/

Etimologia / Derivazione

dal verbo dētergĕo

Uso / Precisazioni

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Note / Riferimenti