Nel 1597, abiura la religione ebraica[1] e prende il nome di Paolo. Successivamente entra nell'ordine religioso dei Gesuiti, diventa sacerdote e viene inviato a Roma per approfondire le sue conoscenze matematiche. Insegnerà matematica a Roma, Vienna e Graz.
I risultati dei suoi studi matematici sono presenti soprattutto nell'opera "Centrobaryca" (baricentri), edita in tre volumi (1635,1640,1641), all'interno della quale si trovano i due teoremi che portano il suo nome.
Problema arithmeticum de rerum combinationibus, quo numerus dictionum seu conjunctionum diversarum quæ ex XXII alphabeti litteris fieri passant indagatur, Vienne, 1622;
Problema geographicum de motu terræ ex mutatione centri gravitatis ipsius provenienti, Vienne, 1622;
Problema geographicum de discrepantia in numero ac denominatione dierum, quam qui orbem terrarum contrariis viis circumnavigant, et inter se et cum iis qui in eodem loco consistunt, experiuntur, Vienne, 1633;
(LA) Paolo Guldino, De centro gravitatis, vol.1, Viennae Austriae, Formis Gregorii Gelbhaar, 1635.
(LA) Paolo Guldino, De centro gravitatis, vol.2, Viennae Austriae, Cosmerovius, 1640.
(LA) Paolo Guldino, De centro gravitatis, vol.3, Viennae Austriae, Cosmerovius, 1641.