Silla (á ensku: sill) er láréttur kvikugangur. Fyrirbærið nefnist líka laggangur, innskotslag eða træða.
![Thumb](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e4/La_Palma_-_El_Paso_-_Caldera_de_Taburiente_%28Roque_de_Los_Muchachos%29_02_ies.jpg/640px-La_Palma_-_El_Paso_-_Caldera_de_Taburiente_%28Roque_de_Los_Muchachos%29_02_ies.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png)
![Thumb](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8c/Sill-en.svg/640px-Sill-en.svg.png)
Myndun
Silla, lárétt innskot, verður til þegar bergkvika treður sér inn í sem næst lárétta eða lítt hallandi sprungu djúpt í jörðu eða lagmót, t.d. á milli hraunlaga. [1]
Útlit og einkenni
Sillur geta verið mjög líkar hraunlögum og oft er ekki auðvelt að greina þar á milli. Ein helstu einkennin eru mylsna ofan og undir sillunum sem eru tákn átaka við grannbergið (innskotabrotaberg). Annað einkenni eru glerjaðir, snöggkældir snertifletir næst grannberginu, bæði ofan á sillunni og undir henni. [1][2]
Í sillum er oftast líka stuðlun sem oft er nær lóðrétt eða hornrétt á kælingarflötinn.[1]
Á Íslandi er þykkt sillanna á bilinu 1-100 m, bergið í þeim er í flestum tilfellum basalt, rýólít en getur líka verið djúpberg (t.d granít eða díórít). [1]
Staðsetning
Sillur myndast djúpt í jörðu. Þær koma ekki í ljós fyrr en veðrun og rof hafa rofið burtu jarðlögin sem ofan á liggja. Þær finnast einkum í rótum gamalla megineldstöðva og í grennd við þær enda eru þær hluti eldstöðvakerfisins.[1][2]
Dæmi um sillur eða lagganga er t.d. að finna innan Reykjavíkur (Viðeyjareldstöð, og í nágrenni borgarinnarStardalseldstöð). Sillur finnast líka víða á Austfjörðum og á Austurlandi þar sem rof (einkum jökulrof) hefur fjarlægt í kringum 2.000 m af bergi ofan af jarðlagastaflanum.[1]
Tilvísanir
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.