Þulur eru ein gerð íslenskra þjóðkvæða, fleiri en sjö línur að lengd og ekki erindaskipt, sem hefur verið hluti af munnlegri hefð að minnsta kosti síðan á 15. öld. Merking orðsins „þula" hefur breyst í gegnum tíðina og virðist það fyrst hafa átt sérstaklega við kvæði sem tengdust nafnarunum eða annari upptalningu. Á 18. öld tíðkuðust svokallaðar langlokur sem voru langir rímaðir bragir þar sem ekki var skilið á milli erinda. Í seinni tíð hafa þulurnar orðið að barnagælum. [1]
Höfundar þulna eru yfirleitt óþekktir. Þó hafa ýmis seinni tíma skáld tekið ástfóstri við þuluformið og var ljóðskáldið Theodóra Thoroddsen (1863-1954) frá Kvennabrekku í Dölum þeirra langþekktust.
Þjóðlög við íslenskar þulur
Þulur voru yfirleitt mæltar fram eða raulaðar fyrr á öldum fyrir börn með einföldum laglínum.[2] Mörg þessara þjóðlaga hafa varðveist og þekkjast enn vel í dag. Þá útsetti tónskáldið Jórunn Viðar margar þessar laglínur og gaf út á prenti á ofanverðri 20. öld.
Dæmi um þulur
- Allra flagða þula
- Bárður minn á jökli
- Bokki sat í brunni
- Faðir minn er róinn
- Fuglinn í fjörunni hann heitir már
- Fúsintesþula
- Gekk ég upp á hólinn
- Gilsbakkaþula
- Heyrði ég í hamrinum
- Karl og kerling riðu á alþing
- Karl tók til orða
- Kom ég þar að kveldi
- Krumminn í hlíðinni
- Sat ég undir fiskihlaða
- Sól skín á fossa
- Stígum við stórum
- Stúlkurnar ganga sunnan með sjó
- Táta, Táta teldu dætur þínar
- Tunglið skín á himni háa
- Þegiðu, þegiðu sonurinn sæli (Kúaþula)
- Þórnaldarþula
Tengt efni
Heimildir
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
