Reiðhjól
From Wikipedia, the free encyclopedia
Reiðhjól, oft einfaldlega kallað hjól, er farartæki sem knúið er áfram af vöðvum hjólreiðamannsins. Hjólreiðar eru stundaðar sem ferðamáti, sem íþrótt, og til afþreyingar og útivistar. Reiðhjól komu fram á sjónarsviðið á fyrri hluta 19. aldar og hafa síðan haft mikil áhrif á samfélagsþróun. Þau eru nú helsti samgöngumáti fólks í mörgum heimshlutum, en þau eru líka notuð sem líkamsræktartæki, sem leikföng, við lögreglustörf og sendlastörf og í íþróttakeppnum. Margar nýjungar í hönnun reiðhjóla hafa nýst við þróun annarra samgöngutækja (eins og bifreiða) til dæmis kúlulegan, uppblásin gúmmídekk, keðjuhjólið og teinagjörðin.
Þegar hjólað er á litlum hraða, til dæmis 1-15 km/klst, er reiðhjólið orkusnjallasta farartæki sem er almennt í boði. [1][2] Samanburðarrannsóknir sem hafa fylgst með venjulegu fólki yfir áratugi og borið saman heilsufar og dánarlíkur hafa komist að þeirri niðurstöðu að þeir sem hjóla til samgangna lifa talsvert lengur. Dánarlíkur á tímabilinu voru 30% lægri hjá þeim sem hjóla en öðrum eftir að hafa leiðrétt fyrir ýmsar aðrar breytur svo sem aðra líkamsrækt, samfélagsstöðu, kyn og fleira. [3][4]
Ökutæki sem eru í grunninn hönnuð eins og reiðhjól en hafa hjálparvél eru flokkuð sem tegund af reiðhjólum, kölluð pedelecs á ensku, en sú flokkun er háð nokkrum skilyrðum samkvæmt tilskipun ESB, 2002/24. Skilyrðin eru að vélin sé bara virk ef stigið er á fótstigin, hámarksafl vélar sé 250W, og ennfremur minnki aflið úr vélinni eftir því sem hraðinn eykst, uns vélin veitir enga aðstoð við 25 km hraða á klukkustund. Rafmagnsreiðhjól með vél sem ber reiðhjólið áfram án þess að stíga þurfi á fótstigin eru þá skilgreind sem létt bifhjól.