Loftbelgur

Loftbelgur er tvískipt loftfar: belgur sem er fylltur gasi (eðlisléttara en loft) til að hann takist á loft og undir honum er karfa, oft úr basti eða léttu efni, sem er fest við belginn með stögum. Áður var um tíma notað gas í loftbelgjum og loftskipum, eins og vetni, sem er eldfimt eða helín, sem er dýrt, en nú er oftast notað heitt loft, eins og í fyrsta loftbelgnum. Menn flugu í loftbelgjum og loftskipum löngu áður en flugvélar voru fundnar upp en eftir 1930 urðu miklar framfarir í flugvélum og smám saman gleymdust loftbelgirnir. En nú eru loftbelgir aftur orðnir vinsælir í flugi til dægrastyttingar.

Loftbelgir

Fyrsta flug í loftbelg var gert í París 1783, fyrsta flug yfir Ermasund var 1785 en það er ekki fyrr en 1978 sem mönnum tekst að fara yfir Atlantshafið (Anderson & Abruzzo) á loftbelg eftir margar mislukkaðar tilraunir. Raunar þurftu þeir Adnerson & Abruzzo að láta bjarga sér út af Vestfjörðum '77 eftir að belgurinn þeir fór niður þar.

Montgolfierbræðurnir

Frönsku bræðurnir Josep og Jaques Montgolfier bjuggu til fyrsta loftbelginn sem fólk gat ferðast með. Fyrsta flug hans var í París 21. nóvember 1783, 120 árum áður en Wrightbræðurnir flugu fyrstir manna flugvél, sem þeir smíðuðu.

Belgir með heitu lofti

Belgir með heitu lofti eru gerðir úr næloni og í þeim hangir tágakarfa. Belgirnir geta verið alla vega í laginu. Mikið af heitu lofti þarf til að fylla belginn. Það fæst með því að brenna gasi sem heitir própan og er það geymt í formi vökva í málmhylkjum sem flutt eru í körfunni.

Tenglar

• Í efra gufuhvolfinu; grein í Lesbók Morgunblaðsins 1931

  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.