![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/CalvinInstitutio.jpg/640px-CalvinInstitutio.jpg&w=640&q=50)
Kalvínismi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Kalvínska kirkjan öðru nafni endurbætta kirkjan eða siðbætta kirkjan varð til við klofning í röðum mótmælenda. Nafn kirkjudeildarinnar er dregið af siðbótarmanninum Jóhanni Kalvín en hann mótaði einna mest guðfræði hennar. Kalvínistar hafa annan skilning en Lútherstrúarmenn á ýmsum atriðum trúarinnar, til að mynda sakramentunum, biblíutúlkun og fyrirhugun Guðs.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/CalvinInstitutio.jpg/640px-CalvinInstitutio.jpg)
Þær kenningar (sbr. latnesku; doctrína) sem í daglegu tali eru oftast nefndar „kalvinískar“ eiga sér í raun mun lengri sögu. Þannig er hægt að segja að Ágústínus af Hippó hafi fyrstur manna sett fram álíka kenningu í baráttu sinni við palagianisma sem kenndi að maðurinn gæti af sjálfum sér áunnið sér frelsi (þ.e. að hann væri ekki fallinn og þyrfti ekki á náð að halda). Margir áhangendur þessara kenninga, sem líta á þær sem Biblíulegar og þar með guðlegar, hafna einnig viðurnefninu „kalvinískar“ eða „kalvinistar“ (samanber fyrra Korintubréfið III kafla 4. vers: Þegar einn segir: Ég er Páls, en annar: Ég er Apollóss, eruð þér þá ekki eins og hverjir aðrir menn?) en kjósa heldur að kalla hana kenninguna um „einvalda náð“, „almáttuga náð“, „yfirvalda náð“ eða „náð drottins“.
Áhangendur þessarar kenningar vísa oft í Rómverjabréfið VIII kafla (til dæmis 30. vers: „Þá sem hann fyrirhugaði, þá hefur hann og kallað, og þá sem hann kallaði, hefur hann og réttlætt, en þá sem hann réttlætti, hefur hann einnig vegsamlega gjört.“) en einnig má finna sterk rök fyrir henni í VI kafla Jóhannesarguðspjalls. Kenning þessi er tölvert umdeild, því ef vilji mannsins er svo bundinn í synd (sbr. M. Lúther, Um ánauð viljans, sem kom út í íslenskri þýðingu Gottskálks Þórs og Jóns Árna árið 2003 og er til á öllum helstu bókasöfnum landsins) að hann geti ekki af sjálfum sér ákveðið að fylgja Kristi og Guð hafi (sbr. I kafla Efasusbréfsins vers 5) 'fyrirfram ákveðið' (g. προορίσας) hverjir skyldu komast til trúar á Krist, hafi Hann einnig ákveðið hverjir skyldu glatast. Þeir sem trúa á einvalda náð benda á að Páll postuli hafi gefið svar við þessu í IX kafla Rómverjabréfsins sem fjallar að mestu um þessa hluti. (Sem dæmi má vísa í 14.-20. vers: Hvað eigum vér þá að segja? Er Guð óréttvís? Fjarri fer því. Því hann segir við Móse: Ég mun miskunna þeim, sem ég vil miskunna, og líkna þeim, sem ég vil líkna. Það er því ekki komið undir vilja mannsins né áreynslu, heldur Guði, sem miskunnar. Því er í Ritningunni sagt við Faraó: Einmitt til þess hóf ég þig, að ég fengi sýnt mátt minn á þér og nafn mitt yrði boðað um alla jörðina. Svo miskunnar hann þá þeim, sem hann vill, en forherðir þann, sem hann vill. Þú munt nú vilja segja við mig: Hvað er hann þá að ásaka oss framar? Hver fær staðið gegn vilja hans? Hver ert þú, maður, að þú skulir deila á Guð? Hvort mundi smíðisgripurinn segja við smiðinn: Hví gjörðir þú mig svona?)