Uskhal Khan Tögüs Temür

Uskhal Khan (Mongolia: Усхал; Aksara Mongolia: ᠡᠣ᠊‍ᠰ‍‍ᠠ‍‍ᠠ‍‍ᠠ‍ᠯ; Hanzi: 兀思哈勒汗), juga dipanggil sebagai Penguasa Terakhir Yuan Utara (Hanzi: 北元末主)^[5] atau dengan nama erannya Kaisar Tianyuan (Hanzi: 天元帝), lahir Tögüs Temür (Hanzi: 脫古思帖木兒; 7 Maret 1342 – 18 November 1388), adalah kaisar dari Dinasti Yuan Utara, memerintah dari 1378 dari 1388. Dia adalah khagan terakhir bangsa Mongol yang berkuasa hingga Dayan Khan.^[6]

Tianyuan Emperor of Northern Yuan 北元天元帝 Uskhal Khan 兀思哈勒汗 ᠡᠣ᠊‍ᠰ‍‍ᠠ‍‍ᠠ‍‍ᠠ‍ᠯ ᠬᠠᠭᠠᠨ
Kaisar dari Yuan yang Agung
Kaisar Dinasti Yuan Utara
Berkuasa	Mei 1378 – November 1388
Penobatan	Mei 1378
Pendahulu	Biligtü Khan Ayushiridara
Penerus	Jorightu Khan Yesüder
Kelahiran	1342[1]
Kematian	18 November 1388(1388-11-18) (umur 46) Sungai Tuul, Dinasti Yuan Utara
Nama lengkap Mongolia: ᠲᠡᠭᠦᠰᠲᠡᠮᠦᠷ Tionghoa: 脫古思帖木兒 Tögüs Temür Xuanguang (宣光): 1378–1379 Tianyuan (天元): 1379–1388 Nama takhta Uskhal Khan (兀思哈勒汗) Nama anumerta None[2] Nama kuil Tidak ada,[2] sejumlah sumber mengklaim Yizong (益宗)[3][4]
Wangsa	Borjigin
Dinasti	Yuan Utara
Ayah	Ukhaghatu Khan Toghon Temür

Referensi

1. Sh.Tseyen-Oidov – Chinggis bogdoos Ligden khutaghtu hurtel (khaad), p. 129.
2. 自元昭宗以後，所有北元君主皆不自稱皇帝，只自稱可汗。漢文的廟號與諡號也不再有。黎東方. 《細說元朝》. 二六 〈蒙古可汗與元朝皇帝的名單〉.傳記文學出版社 . 1981年: 第215頁.
3. 中國蒙古史學會, ed. (1986). 《中國蒙古史學會論文選集（1981）》 (dalam bahasa Tionghoa). 中華人民共和國: 內蒙古人民出版社. hlm. 74. 烏薩哈爾可汗，必力克圖可汗的弟弟，名脫古思帖木兒。生於一三四二年(至正二年、壬午年)。於一三七九年(己未年) ，即可汗位，時年三十八歲。詔改明年為天元元年。於一三八八年(戊辰年)十月，被也速迭兒縊死。在位十年，享年四十七歲。謚號益宗，蒙古語稱烏薩哈爾可汗。
4. 鄭天挺、吳澤 (2007). 《中國歷史大辭典: A-J》 (dalam bahasa Tionghoa). 中華人民共和國: 上海辭書出版社. hlm. 2669. ISBN 9787532622740. Diakses tanggal 1 August 2007. 脫古思帖木兒（1342-1388）明代蒙古可汗。元順帝妥懂帖睦爾之子。洪武二年（1379）即汗位，號烏薩哈爾汗，年號天元。明太祖致書勸降，不從。次年，被明將沐英擊敗於和林（今蒙古國烏蘭巴托西南）。十四年，又遭明將徐達襲擊，損失慘重。二十一年，與明將藍玉所率十五萬軍戰於捕魚兒海（今貝爾湖），兵敗，僅惜數十騎脫走，行至土刺河，為蒙古別部領主也速迭兒襲殺。廟號益宗。
5. 郑天挺 [Zheng Tianting], 吴泽 [Wu Ze], 杨志玖 [Yang Zhijiu] (2007). 中國歷史大辞典: A-J [Comprehensive Dictionary of Chinese History: A-J] (in Chinese). 上海辞书出版社 [Shanghai Lexicographical Publishing House]. p. 589.
6. Denis Crispin Twitchett; John King Fairbank (Ed.). The Cambridge history of China, Volume 2; Volume 8, p. 227.