Ստենբոկի տուն
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ստենբոկի տուն (էստ․՝ Stenbocki maja), նեոկլասիկական ոճի նշանավոր շենք, որ տեղակայված է Տալլինի Վերին քաղաքի (էստ․՝ Toompea) վրա։ Էստոնիայի կառավարության պաշտոնական նստավայրն է[2]։
Տեսակ | շենք |
---|---|
Երկիր | Էստոնիա |
Տեղագրություն | Տալլին |
Վայր | Վանալին |
Ճարտարապետական ոճ | ռուսական կլասիցիզմ |
Հիմնադրված է | 1792 |
Բացված | 1799 |
Ժառանգության կարգավիճակ | ճարտարապետական հուշարձան[1] |
Այն գտնվում է Վերին քաղաքի ծայրամասում՝ Տալլինի պատմական Հին քաղաքի Ֆրիդենսգերիխտշթրասեում (էստ․՝ Rahukohtu tänav)՝ Ֆրիդենսգերիխտշթրասե 3 հասցեում։ Տեղակայված լինելով Վերին քաղաքի հյուսիսային եզրին՝ Հին քաղաքի վերևում, այն ամեն կողմից տեսանելի է դառնում։
Տալլինի Ստենբոկ տան պատմությունն սկսվում է 1780-ական թվականներից, երբ այն ժամանակվա Էստոնիա նահանգի տարածքում գտնվող Ռուսական կայսրության վարչակազմն սկսել է վարչական նպատակներով նոր շենքեր կառուցելու նախագիծ։ Ի սկզբանե շենքը նախատեսվել է որպես դատարանի շենք[2][3]։ Կոմս Յակոբ Պոնտուս Ստենբոկը՝ տեղական ազնվականության ներկայացուցիչ և Հիյումաա կղզում կալվածք ունեցող հողատեր, շահել է Տալլինի միջնադարյան կենտրոնում գտնվող Վերին քաղաքի վրա նոր շենք կառուցելու մրցույթը։ Նոր տան ճարտարապետը եղել է Յոհան Կասպար Մորը՝ գավառական ճարտարապետ, ով եղել է տեղական կալվածքների հայտնի դիզայներ և պատասխանատու Էստոնիայում հասարակական շենքերի պահպանման համար[3]։
Շենքի շինարարությունն սկսվել է 1787 թվականին։ Սակայն գրեթե անմիջապես ռուսական պետության միջոցներն սպառվել են ռուս-թուրքական ընթացիկ պատերազմի հետ կապված ծախսերի արդյունքում։ Արդյունքում գավառը դարձել է Ստենբոկի պարտապանը և կիսակառույց շենքը դարձել է նրա սեփականությանը։ Հետագայում նա այն օգտագործել է որպես Տալլինի իր նստավայր, և շենքը, ի հիշատակ նրա, դեռևս կրում է այդ անունը։ 1828 թվականին, Ստենբոկի մահից հետո, շենքն անցել է տարբեր սեփականատերերի մինչև 1899 թվականը, երբ այն վերջնականապես դարձել է գավառական վարչակազմի սեփականությունը և վերջապես սկսել է իրականում օգտագործվել որպես դատարանի շենք[3]։
Ինչպես Էստոնիայի անկախության առաջին շրջանում (1919-1940), այնպես էլ խորհրդային օկուպացիայի ժամանակ (մինչև 1991 թվականը) այն շարունակվել է օգտագործվել որպես դատարանի շենք։ Սակայն խորհրդային տարիներին շենքի սպասարկումը լրջորեն անտեսվել է։ Ի թիվս այլ բաների, փլուզվել են երկու դատական նիստերի դահլիճների և դատարանի արխիվի առաստաղները։ Երբ 1990-ականների սկզբին Էստոնիայի կառավարությունը դարձել է լիիրավ սեփականատեր, ամբողջ շենքը փլուզման վտանգի տակ էր։ 1996-2000 թվականներին իրականացվել է ամբողջական վերակառուցում։ Վերջերս վերանորոգված շենքը դարձել է Էստոնիայի կառավարության պաշտոնական նստավայրը 2000 թվականին վերաբացվելուց հետո[2][3]։
1997 թվականի ապրիլի 15-ին տունը գրանցվել է որպես ճարտարապետական հուշարձան և ներառվել է ճարտարապետական հուշարձանների Էստոնական գրանցամատյանում՝ 3013 համարի ներքո։
Շենքի ճարտարապետական ոճը նեոկլասիցիզմի բավականին պարզ ձև է։ Առջևի ճակատը զարդարված է վեց որմնասյուներով և երկու կիսակառույցներով՝ Սաարեմաայից բերված դոլոմաքարից պատրաստված, ինչպես նաև ատամնավոր ճակտոնով։ Այն նայում է կիսաշրջանաձև ներքին բակին, որը շրջապատված է ավելի քիչ զարդարված տնտեսական շինություններով[4]։ Այսպիսով, շենքի փողոցային ճակատը բնութագրվում է բավականին անպարկեշտ տնտեսական շենքերով։ Փողոց նայող շենքի պատին տեղադրված է Էստոնիայի խորհրդայնացման ժամանակ զոհված Էստոնիայի խորհրդարանի և կառավարության անդամների անուններով հուշատախտակ։ Շենքի ամենահայտնի տեսարանը (նկարազարդում) նրա հետնամասն է, որից Վերին քաղաքի եզրին տեղակայված լինելու շնորհիվ բացվում է անարգել տեսարան դեպի ծովը։ Այս ճակատի վերևում գերակշռում է մեծ պատշգամբը, որը հենվում է դորիական սյուների վրա։ Ընդհանուր առմամբ, շենքի արտաքին տեսքը քիչ թե շատ ֆեռևս արտացոլում է սկզբնական կառուցվածքը։ Ինտերիերը, ինչպես նշվել է, շատ է տուժել խորհրդային տարիներին, բայց գոնե մասամբ վերակառուցվել է[2][5][6]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.