Լրիվ կորություն

Լրիվ կորություն, գաուսյան կորություն, մակերևույթի որևէ կետում գլխավոր կորությունների արտադրյալ։ Որոշվում է ${\displaystyle K={\frac {LN-M^{2}}{EG-F^{2}}}}$ բանաձևով, որտեղ ${\displaystyle E,F,G}$-ն և ${\displaystyle L,M,N}$-ը համապատասխանաբար մակերևույթի առաջին և երկրորդ քառակուսային ձևերի գործակիցներն են։

Մակերևույթի կետերը դասակարգվում են ըստ ${\displaystyle K}$-ի նշանի, կետը կոչվում է էլիպսային, պարաբոլային, հիպերբոլային, եթե համապատասխանաբար ${\displaystyle K>0,K=0}$, և գլխավոր կորություններից մեկը զրո չէ, ${\displaystyle K<0,K=0}$ դեպքում մակերևույթը կարելի է փռել (գոնե լոկալ իմաստով) հարթության վրա և ընդհակառակը։ Լրիվ կորությունը չի փոխվում մակերևույթի ծռման, այսինքն այնպիսի դեֆորմացման ժամանակ, երբ պահպանվում են երկարությունները։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 673)։