Տնային վիդեո համակարգ կամ ՏՎՀ (անգլերեն` Video Home System, կրճատ` VHS), սպառողական համակարգի տեսաստանդարտ։ Այն զարգացվել էր ճապոնական JVC կոնցեռնի կողմից և ներկայացվել ճապոնական շուկայում 1976 թ.-ին։ Համակարգը մեծ ժողովրդայնություն էր վայելում ԽՍՀՄ-ում, այդ թվում՝ Հայաստանում 80-ականներին և 90-ականներին։ Այդ ժամանակներում խորհրդային սև շուկայում տարածված էր ապօրինի թարգմանված ֆիլմերի արդյունաբերությունը (հատկապես Բ-կարգի ֆիլմեր, որոնք մեծ մասամբ ամերիկյան էին)։ Այդ ֆիլմերը ձայնագրվում էին հենց VHS ֆորմատի տեսաերիզների վրա։
| Տնային վիդեո համակարգ | |
|---|---|
 ՏՎՀ-ի լոգոն | |
 ՏՎՀ-ի տեսքը | |
| Ընդհանուր տեղեկություններ | |
| Մշակման տարեթիվ | 1976 |
| Մշակողներ | JVC |
| Չափերը | 188×104×25 մմ |
| Տարողությունը | 60-300 րոպե (SP)
մինչև 600 րոպե (LP) մինչև 900 րոպե (EP) |
| Ընթերցման արագությունը | գոտի արագություն
3,335 սմ/վ NTSC-ի համար 2,339 սմ/վ PAL-ի համար |
| Դիմում | Տնային տեսանյութ |
| Տեսակը | Մագնիսական ժապավեն, Տեսաերիզ |
Մագնիտոֆոնային վիդեոձայնագրությունը ներդրվեց հեռուստատեսության արդյունաբերության մեջ 1950-ական թվականներին որպես առաջին առևտրային վիդեոմագնիտոֆոններ (VTR), բայց այդ սարքերը թանկ էին և օգտագործվում էին միայն պրոֆեսիոնալ միջավայրում: 1970-ական թվականներին վիդեոձայնագրման տեխնոլոգիան հասանելի դարձավ տնային օգտագործման համար, և սկսվեց վիդեոմագնիտոֆոնների (VCR) սպառման զանգվածային տարածումը[1]; VHS-ը դարձավ վիդեոմագնիտոֆոնների ամենահայտնի ձևաչափը, քանի որ այն հաղթեց Betamax-ի (Sony-ի աջակցությամբ) և մի շարք այլ մրցակից ձևաչափեր[2]:
Ինքնին ժապավենները օգտագործում են 0,5 դյույմ մագնիսական ժապավեն, որը ուղղվում է երկու կծիկների վրա, և սովորաբար դրանք բավարար են առնվազն երկու ժամ ձայնագրություն կատարելու համար: VHS-ի հայտնիությունը կապված էր վիդեո վարձույթի շուկայի զարգացման հետ[3], երբ ֆիլմերը թողարկվում էին նախապես ձայնագրված կասետներով տնային դիտման համար[4]: Հետագայում մշակվեցին լարերի ավելի բարձր ձևաչափեր, ինչպիսիք են S-VHS-ը, ինչպես նաև ամենավաղ օպտիկական սկավառակների ձևաչափը՝ LaserDisc-ը: Այս ձևաչափերի գլոբալ տարածման պակասը մեծացրեց VHS-ի ծառայության ժամկետը, որը ի վերջո հասավ գագաթնակետին և սկսեց նվազել 1990-ական թվականների վերջում DVD-ի՝ օպտիկական սկավառակների թվային ձևաչափի, աոտարկման պատճառով: VHS-ի վարձույթը գերազանցվեց DVD-ով ԱՄՆ-ում 2003 թվականին[5], որը ի վերջո դարձավ ֆիլմերի տարածման նախընտրելի մատչելի մեթոդ: Տնային ձայնագրման համար VHS-ը և վիդեոմագնիտոֆոնները փոխարինվեցին 2000-ական թվականների կոշտ սկավառակների բնականով կառուցված թվային վիդեոմագնիտոֆոններով (DVR)[6][7]:
Տեսաերիզների հետ կապված թվագրություն
- 1976 թ. - VHS-ի զարգացումը JVC-կողմից
- 1980-ականներ - Betamax և Video 2000 հակառակորդ ֆորմատների հանդեպ VHS-ը տանում է բացարձակ հաղթանակ
- 1984 թ. - Խորհրդային միությունում ստեղծվում է առաջին վիդեոմագնիտաֆոնը՝ Электроника ВМ-12-ը
- 2003 թ. - VHS-ը զիջում է դիրքերը DVD ֆորմատին (վաճառվող տեսաերիզների առումով)
- 2006 թ. - «Մի բռնության պատմությունը» դառնում է վերջին հոլիվուդյան առաջնակարգ ֆիլմը, որը թողարկվում է VHS ֆորմատի վրա
- 2008 թ. - Ամենավերջին խոշոր արդյունաբերությունը դադարում է VHS-ների թողարկումը[8]։
- 2016 թ. - VHS տեսաձայնագրիչների վերջին արտադրողը՝ Funai-ն, հայտարարել է, որ իրենք ամբողջությամբ դադարեցնում են իրենց արտադրությունը[9][10]։
Ժառանգություն
Վիդեոյի, որ հաճախ համարվում է կինոյի պատմության կարևոր միջոց, արվեստի և կինեմատոգրաֆիայի վրա ազդեցությունը ընդգծվեց 2013 թվականին Արվեստի և Դիզայնի թանգարանում կազմակերպված հետհայացքի ժամանակ[11][12]: 2015 թվականին Յեյլի համալսարանի գրադարանը հավաքել է գրեթե 3000 սարսափ ֆիլմերի և շահագործման ֆիլմերի կասետների վրա, որոնք տարածվում էին 1978-ից 1985 թվականներին և անվանել են դրանք "դարաշրջանի մշակութային խորհրդանիշ"[13]:
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
