Ֆլեշբեք

Ֆլեշբեք (անգլ.՝ flash «Լուսավորում, բռնկում» + back «հետ», և նույնպես հակառակ կադր), գեղարվեստական ոճաձև, հիմնականում կինեմատոգրաֆիայում, պատմվածքի հաջորդականության ժամանակավոր ընդհատմամբ^[1], անցյալի որոշակի իրադարձությունների ցուցադրման նպատակով^[2]։ Գրականագիտության մեջ ֆլեշբեքի անալոգը համարվում է ռետրոսպեկտիվան (հետադարձ հայացք)։ Հակառակ՝ սյուժետային «հայացք դեպի ապագա» ոճաձևն անվանվում է ֆլեշֆորվարդ^[3]։

Ֆլեշբեքին հաճախ անդրադառնում են պատմվածքի հերոսների քայլերի բացատրության^[4], նրանց մտքերի և մտադրությունների (սուբյեկտիվ օգտագործում) բացահայտման համար։ Նույնպես ֆլեշբեքը կարող է օգնել կարճ ծանոթանալ իրադարձությունների նախապատմության հետ, առանց որի դժվար է լինելու հասկանալ ներկա սյուժեն (սուբյեկտիվ օգտագործում)^[5]։ Երբեմն ամբողջ ստեղծագործությունը կարող է ֆլեշբեքերի անդադար շարք լինել, ինչպես օրինակ «Քաղաքացի Քեյնը» ֆիլմում^[2]։

Օրինակներ

Լինդա Սեգերը կինեմատոգրաֆիայում ֆլեշբեքի օգտագործման հաջող օրինակ է բերում «Մնա իմ հետ», «Հորդումների տիրակալը» և «Հասարակ մարդիկ» ֆիլմերը^[2]։

Ծանոթագրություններ

1. Pavis, Shantz (1998). Dictionary of the Theatre: Terms, Concepts, and Analysis. University of Toronto Press. էջ 151. ISBN 0802081630.
2. Линда Сегер Использование флешбэков // Как хороший сценарий сделать великим: Практическое руководство голливудского эксперта. — М.: МИФ, 2018. — С. 147—149. — ISBN 5001176905
3. «flash-forward». thefreedictionary.com. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 2-ին.
4. Kenny (2004). Teaching Tv Production in a Digital World: Integrating Media Literacy. Libraries Unltd Incorporated. էջ 163. ISBN 1591581990.
5. Jung (2010). Narrating Violence in Post-9/11 Action Cinema: Terrorist Narratives, Cinematic Narration, and Referentiality. VS Verlag für Sozialwissenschaften. էջ 67. ISBN 3531926020.